پديد آورندگان :
يداللهي، سيما نويسنده , , يلوه اي، عباس نويسنده ,
چكيده فارسي :
حدود يك ونيم قرن پيش، چيزي به‌نام يا با مضمون باستان شناسي، در ايران وجود قابل ملاحظه‌اي نداشت امّا اكنون دارد. اين شاخه از علوم انساني، به عنوان يكي از پيامدهاي نفوذ سياسي اقتصادي جهان غرب در ايران ظاهر شد و پس از طي فراز و نشيب‌هايي، به وضعيت امروزي خود رسيد؛ يعني اكنون، باستان شناسي در سطوح مختلف جامعه ايران جايگاه خاصّي دارد. اما اين يك سخن كلّي است، و اگر بر چشم‌انداز عمومي باستان‌شناسي در ايران نظر كنيم، ضرورت نقد را قوياً درك خواهيم كرد؛ كه خود امري طبيعي است. از نظر رابطه با باستان‌شناسي و تلقي از اين كلمه يا رشته و حرفه، امروزه چند سطح فرهنگي را مي‌توان در ايران از هم تميز داد: عامه مردم كه بدنه اصلي جامعه را تشكيل مي‌دهند؛ اقشار تحصيل كرده ولي غير باستان‌شناس؛ سياستمداران و ارباب رسانه، به ويژه راديو و تلويزيون كه نمايندگي نظام سياسي را به عهده دارند، و بالاخره جامعه باستان‌شناسي ايران؛ شامل دانشجويان و اساتيد باستان‌شناسي در دانشگاهها و افراد شاغل در اين رشته. با توجه به شرايط عمومي فرهنگي، اجتماعي و تاريخي در ايران، پيش‌بيني مي‌شود جايگاه باستان‌شناسي در بين اين چهار قشر، واجد تفاوتها و تشابهات خاصي باشد كه آگاهي از آنها مي‌تواند براي باستان‌شناسان ايراني و جامعه باستان‌شناسي ايران مفيد، و در عين حال، هشداردهنده باشد.
چكيده لاتين :
Almost a century and a half ago, the name or concept of archeology was not commonly known in Iran. As a branch of human sciences, archeology emerged in Iran as a consequence of the political-economic influence of the West, and reached its present condition after many vicissitudes; presently, therefore, archeology has penetrated into diverse levels of the Iranian society. This, however, is a very general statement; by a survey on the overall outlook of archeology in Iran, it is very much noticed that there is the need for a criticism, which is by itself something natural. Concerning the definitions given to archeology as a word, a field, or a craft, several cultural layers can be distinguished at the present time: common people who constitute the major corpus of the society; educated people who are not archeologists; politicians and lords of media, mainly those of the radio and television who represent the political system, and finally the Iranian archeological society, which includes university professors and students and those working in the field. With a view to the general cultural, social and historical conditions in Iran, it is expected that there be differences and similarities among the above four classes in terms of their interpretation of archeology, awareness of which can be useful and serve as a source of warning for the Iranian archeology and the archeological society of Iran.
