روايت زمان در رمان از شيطان آموخت و سوزاند

Narrating the Element of Time in “She learned from Devil and burned”

از شيطان آموخت و سوزاند نوشته فرخنده آقايي از رمان‌هاي برجسته معاصر فارسي است كه موفق به دريافت جايزه منتقدان مطبوعات شده است. اين اثر، روايتي از زندگي آدم‌هاي شهري است. زندگي و وضعيت زن داستان در دنياي شهر، دغدغه اصلي نويسنده را شكل ‌مي‌دهد. استفاده از تكنيك قديمي، اما جذاب يادداشت‌هاي روزانه، و توجه خاصّ به عنصر زمان در روايت، از ويژگي‌هاي درخور توجه اين كتاب است. نويسنده با اين تمهيد هنري، رمان را به سمت يك بافت درخشان فرمي پيش ‌مي‌برد و زماني نزديك به دو سال از زندگي شخصيت اصلي را روايت مي‌كند و به خوبي، بي‌مكاني و بي‌خانماني قهرمان داستانش را با اين قالب روايي به تصوير مي‌كشد. برجسته‌سازي زمان، به‌ويژه انتخاب كانون روايت مناسب، در باورپذيري زندگي سخت شخصيت اصلي داستان و روحيّات او در ذهن مخاطب نقش تعيين‌كننده دارد. اين مقاله به بررسي و تحليلِ چگونگي روايت و روابط زمانمند آن در اين اثر از نظرگاه ژرار ژنت مي‌پردازد و اهميت به‌‌كارگيري عنصر زمان و وابسته‌ها و هم‌بسته‌هاي آن را به عنوان يكي از بنيان‌هاي روايت‌هاي مدرنيستي بازمي‌نمايد

“She learned from Devil and burned” narrates the urban life. The author by making use of the classical but interesting technique of “Diaries”, depicts the heroine of her novel, while paying a special attention to the element of time. By using this technique, she narrates nearly a two year time-span of her protagonist’s life in a way that her homelessness can be deeply felt. The laborious but monotonous life of the protagonist, through focusing on the element of time, seems effective and convincing enough. The theoretical framework adopted in this article is that of Genette for analyzing narratives. This model shows how important the role of time and its interrelated elements are as the focal techniques used in the Modernistic narratives.