روابط كارگزاران ايران و حكومت انگليس در خليج فارس

اروپاييان در قرن نوزدهم به علت پيشرفت‌هاي نظامي، اقتصادي و علمي بازيگران اصلي صحنه جهاني محسوب مي‌شدند كه انگلستان از جمله مهم‌ترين اين قدرت‌ها بود. اين كشور، همزمان با دوران قاجاريه در منطقه خليج فارس از قدرت بسيار زيادي برخوردار بود و با اقدامات متعدد و تحميل قراردادهاي گوناگون، درصدد پيشبرد اهداف استعماري و افزايش قدرت خود در منطقه گرديد. حسين‌قلي‌خان نظام‌السلطنه همزمان با اين دوران و در فاصله سال‌هاي 1325- 1274ق./ 1907- 1856م.. در جنوب ايران و منطقه خليج فارس از طرف دولت وقت، مامور حكومت شده بود. وي در مدت حكومت خود در منطقه خليج فارس، بارها با انگليسي‌ها درافتاده و با آنها روياروي شد. نظام‌السلطنه به عنوان حاكم مناطق جنوب براي حفظ استقلال كشور، تلاش مي‌كرد با محدوديت‌هاي تجاري و گمركي و ناامن كردن حوزه‌هاي فعاليت انگليسي‌ها كار آنان را با دشواري مواجه سازد. چنين به نظر مي‌رسد كه فعاليت‌هاي انجام گرفته به دست حسين‌قلي‌خان، از جمله فعاليت‌هاي سياسي و اقتصادي وي ضمن آنكه باعث توسعه و پيشرفت منطقه و رونق كار تجار و بازرگانان شده است، مزاحمت هايي را براي انگليسي ها فراهم آورده است. مقاله حاضر تلاش دارد به بررسي اين موضوع بپردازد.