خدمتگزاري، شايستگي كليدي مديران دولتي ايران"بر اساس صحيفه امام(ره)"

Eagerness to Serve People, Key Competency for Public Managers in Iran(Based on “Sahifeh Noor”, Imam Khomeini(

آنچه سازمانهاي موفق را از ناموفق چه در بخش خصوصي و چه در بخش دولتي از يكديگر متمايز مي‌كند، مديران شايسته است. در اين پژوهش با توجه به نبودن الگو و نظريه‌اي براي شايستگيهاي مديران دولتي در كشورمان با استفاده از روش نظري داده بنياد، كه روشي براي خلق و توليد نظريه است، شايستگيهاي مديران دولتي بر اساس مطالعه سطر به سطر متن غني صحيفه امام(ره)، كه شامل تمام بيانات آن حضرت است جمع‌آوري شد. در روش نظريه داده بنياد بعد از مراحل كدگذاري باز، كدگذاري محوري و كدگذاري انتخابي هفت شايستگي كليدي مديران دولتي كه عبارت است از: "خدمتگزاري"، " اسلامي بودن "، "مردمي بودن"، "عدم توجه به منافع شخصي"، "مسيوليت‌پذيري"، "پاسخگويي"، "شايستگيهاي شخصي" بود، پس از ارزيابي خبرگان احصا شد. دستاورد اصلي اين پژوهش اين است كه پس از برشمردن شايستگيهاي مديران دولتي اين نتيجه به دست آمد كه شايستگي خدمتگزاري، كليدي‌ترين و محوري‌ترين شايستگي مديران دولتي از ديدگاه امام(ره) است كه از بيشترين فراواني و تاكيد برخورداربوده و همين طور زودتر از بقيه طبقات اشباع شده است؛ لذا شايستگي خدمتگزاري به عنوان محور و طبقه اصلي نظريه شايستگيهاي مديران دولتي از ديدگاه حضرت امام (ره) معرفي مي‌شود.

Having competent managers is the indicator that distinguishes successful private or public organizations from other ones. As there is no model and theory to explain the characteristics of competent managers, this research is intended to provide a data-based theory for this purpose by reviewing every lines of “Sahifeh”, which contains all speeches of Imam Khomeini. Having Reviewed the characteristics of competent managers in the speeches of Imam Khomeini, the researchers came about with seven coded characteristics: serving people, devotion to Islam, popularity, disregarding personal interest, feeling responsibility, responsiveness, and personal competence. The results indicated that among the seven key characteristics, serving people was the most important characteristics according to Islam. It was the most frequent factor which was enriched before other factors.