بررسي چالش هاي موجود در صنعت گردشگري شهر شيراز در ارتباط با محدوديت مراكز اقامتي

Investigating current challenges in Shiraz tourism industry in relation to limitedresidential centers

در حالي كه واژه گردشگري تداعي كننده رونق اقتصادي و توسعه اجتماعي است، ليكن مشاهدات عيني در شهرهاي گردشگرپذير ايران، از جمله شهر شيراز، ذهن را متوجه اين مساله مي كند كه انبوه مسافران ساكن در اطراف خيابان ها چه برونداد مثبتي را عايد شهر خواهد كرد. با طرح اين مساله و لزوم توجه به صنعت توريسم به عنوان پربازده ترين صنعت خدماتي در دنيا، پژوهش حاضر به دنبال ريشه?يابي و ارايه راهكارهاي عملي براي برخورد با اين معضل شهري است. پارادايم گردشگري پايدار كه اخيراً در زمره مفاهيم مورد مطالعه در حوزه توسعه پايدار و گردشگري مطرح شده و در حقيقت نقطه اشتراك اين دو مفهوم است، گردشگري را در جايي منبع خلق ارزش مي داند كه ملاحظات انساني، اجتماعي و زيست - محيطي را لحاظ كرده، منبع كسب درآمد باشد. لذا پژوهش حاضر در بستر گردشگري پايدار به بررسي وضعيت گردشگري در شهر شيراز پرداخته است. مطالعه حاضر ابتدا به بررسي تناسب بين گردشگر و تعداد مراكز اقامتي پرداخته و نشان داده است كه علي رغم انبوه مسافر، در بسياري از ماه هاي سال مراكز اقامتي زير ظرفيت استاندارد فعاليت مي كنند. در ادامه با طرح فرضيه هايي در زمينه كيفيت مراكز اقامتي و تاثير آن در جلب گردشگران، به بررسي وضعيت كيفيت خدمات در مراكز اقامتي پرداخته است. بدين منظور، پرسشنامه سنجش كيفيت خدمات در صنعت هتل داري تهيه و با روش?هاي آماري مرسوم استاندارد گرديد. سپس به نظرسنجي از گردشگران ساكن در مراكز اقامتي بر اساس مدل عملكرد-اهميت (Importance-Performance Analysis) پرداخته شد. جامعه آماري تحقيق را كليه گردشگران داخلي شهر شيراز در مردادماه سال 1388 تشكيل مي دهند كه از اين ميان و به وسيله فرمول نمونه-گيري كوكران حجم نمونه اي برابر با 293 به دست آمد. نتايج تحقيق حاكي از وجود شكاف معنادار بين اهميت و عملكرد مولفه هاي كيفيت در همه ابعاد پرسشنامه است.