تاثير افزايش عيار سيمان بر نفوذ يون كلر و ريزساختار بتن‌هاي حاوي نانوسيليس

Influence of Cement Content Increase on Chloride Diffusion and Microstructure of Concretes Containing Nano-Sio2

در اين مقاله تاثير تغيير در عيار سيمان (از 350 تا kg/m3450) بر خواص خوردگي بتن‌هاي حاوي نانوذرات سيليس بررسي شده است. بهره‌گيري از نانو تكنولوژي در سال‌هاي اخير، چشم انداز گسترده‌اي را براي توسعه و بهبود خواص بتن ايجاد كرده است؛ ولي مطالعات اندك و محدود انجام شده در ارتباط با كاربرد نانوذرات در بتن، تنها به مطالعه بهبود مشخصات فيزيكي و برخي خواص دوامي بتن در اثر كاربرد اين مواد محدود مي‌شود؛ و به اندركنش پيچيده اين ذرات با تركيبات بتن و محدوديت‌هاي عملي ساخت اشاره نشده‌ است. نتايج آزمايش مقاومت و پتانسيل الكتريكي و نفوذ يون كلر نشان مي‌دهد كه ذرات نانوسيليس، نفوذ يون كلر را در بتن كاهش داده و مقاومت خوردگي را افزايش مي‌دهد؛ ولي اين تاثير با افزايش عيار سيمان در طرح اختلاط به شدت كاهش مي يابد. مشاهدات SEM نشان مي‌دهند كه ذرات نانوسيليس به دليل سطح ويژه زياد و فعاليت بالاي پوزولاني، با افزايش عيار سيمان در طرح، ساختاري ناهمگون و با منافذ بزرگ در بتن به‌وجود مي‌آورند كه اين امر موجب افزايش نفوذپذيري و ضريب نفوذ يون كلر، حتي بيش‌تر از بتن‌هاي معمولي، مي‌شود.

The influence of cement content increase on corrosion resistant behavior in concretes containing nano-SiO2 was experimentally studied. For comparison, the chloride diffusion of plain concrete and the concrete containing nano-SiO2 was also experimentally studied. The test results indicated that the corrosion resistance of concretes containing nano-particles is significantly improved. However, the index of diffusion chloride ion in the concretes containing nano-SiO2 is directly related to cement content in the mix. The SEM oservations revealed that the microstructure of concrete with nano-SiO2 is more uniform and compact than that of normal concrete, but higher pore size distribution was observed when cement content is increased, which in turn leads to the increase in the diffusion of choloride ion.