مقايسه ميزان آسايش حرارتي انساني در شرايط آب و هوايي خشك و مرطوب (مطالعه موردي شهر يزد و ساري)

Comparison of human thermal comfort amount in arid and humid climates(Case study: Yazd and Sari cities)

ارزيابي شرايط اقليمي در ارتباط با آسايش و احساس راحتي انسان، پايه و اساس فعاليت هاي معماري، شهرسازي و جهانگردي مي باشد. از اين رو برآورد و مقايسه محدوده هاي آسايش در اقليم هاي مختلف ضروري به نظر مي رسد. بنابراين در اين مقاله با استفاده از شاخص دماي ظاهري (Apparent Temperature) اقدام به برآورد اثر توام دما و رطوبت در شرايط آسايشي انسان در دو منطقه خشك ايران مركزي و مرطوب سواحل درياي خزر شد. در اين رابطه دو شهر يزد و ساري به ترتيب به عنوان نمونه هاي بارز اقليم هاي خشك و مرطوب در نظر گرفته شد. شرايط آسايش حرارتي در طي دوره آماري ده ساله (2009-2000) بر مبناي ميانگين دما، ميانگين دماي حداكثر مطلق، ميانگين رطوبت نسبي و ميانگين حداقل رطوبت نسبي به تفكيك ماه برآورد شد. بر اساس نتايج حاصله در ماه هاي گرم سال (از ارديبهشت تا شهريور)، در شرايطي كه دماي هوا به مرز 35 درجه سانتي گراد نزديك شود خطر وقوع گرما زدگي،آفتاب زدگي و احساس ناراحتي براي انسان در شهر ساري به طور بالقوه بيشتر از يزد مي باشد.

Assessment of climatic condition in accordance with human comfort is the basic of architecture, urbanization and tourism. Therefore, estimating and comparison of comfort zones (bounds) is important and essential in various climates. In this research linked effects of temperature and humidity on human comfort condition in two different climates of Iran (Central parts and humid costal of Caspian Sea) was estimated using Apparent Temperature Index (ATI). Yazd and Sari cities were selected as typical samples for arid and humid climates, respectively. Thermal comfort conditions for 10 years statistical period of 2000 to 2009 were estimated monthly, based on the mean temperature, mean highest temperature, mean relative humidity and mean lowest relative humidity. Results show that occurrence risk of heatstroke, sunstroke and human discomfort is higher in Sari than Yazd.