جرم‌انگاري سهم‌خواري در حقوق جزاي پزشكي

Fee splitting in medical criminal law

سهم‌خواري در پزشكي، جلوه‌ي بارز نقض حقوق بيمار از سوي پزشك، نقض اصل حسن نيت در رابطه بين پزشك و بيمار و تفوق منافع مالي پزشك در روند درمان و بهبود بيمار مي‌باشد. در رابطه‌ي پزشك و بيمار مساله اين است كه آيا سو استفاده پزشك از اعتماد بيمار يا فقدان آگاهي وي كه تجلّي آن را مي‌توان در سهم‌خواري در پزشكي مشاهده نمود، مي‌تواند ضرورت جرم‌انگاري سهم‌خواري در پزشكي را توجيه نمايد؟ در واقع، محل نزاع درباره‌ي دَوَرانِ امر بين جرم‌انگاري يا جرم‌زدايي از سهم‌خواري در پزشكي مي‌باشد. برخي از بيماران وادار به تقبل هزينه‌هاي هنگفت براي درمان خود، آن‌هم بدون آنكه ضرورت پزشكي ايجاب كند، مي‌شوند. لذا نگارندگان مي‌كوشند در اين نوشتار از رهگذر بررسي دلايل موافقان و مخالفان جرم‌‌انگاري سهم‌خواري در پزشكي، ضرورت حمايت كيفري از حقوق بيماران را تبيين نمايند. سپس اين نوشتار به عناصر متشكله جرم سهم‌خواري در پزشكي پرداخته و ضوابط و مولفه‌هاي لازم جهت تحقق جرم مزبور را از منظر آموزه‌هاي حقوق جزاي پزشكي مورد بررسي قرار مي‌دهد.

Fee splitting, a clear manifestation of physicianʹs breaching patientʹs rights, is the breach of the principle known as bona fide with regard to the patient and the dominance of physicianʹs financial interest on facilitation of treatment process. Yet a question is posed: Can physicianʹs abusing patientʹs trust or lacks of information, whose manifestation can be observed in fee splitting, justify the necessity of criminalizing fee splitting? In fact, the point of argument is to criminalize or decriminalize fee splitting. Some patients have exposed to high cost of treatment without any medical necessity. Accordingly, the authors of this writing try to identify the necessity of providing criminal protection for this group of patients through studying the arguments posed by advocates of fee splitting and those posed by opponents. This writing then deals with constituent elements of fee splitting and studies necessary principles and features to commit this crime from the viewpoint of teachings of medical criminal law.