پلي مورفيسم ژني زيرواحد B3 پروتيينG (GNB3 C825) و ژن آنزيم آنژيوتنسين-1 كانورتينگ (ACE I/D) در استعداد ژنتيكي

Genetic Susceptibility of Angiotensin-I Converting Enzyme and G-protein B3-subunit Gene Polymorphisms

فشار خون اوليه 90 تا 95% موارد فشار خون را تشكيل مي دهد. فشار خون اوليه، بعنوان يك سندرم قلبي، عروقي پيش رونده كه از اتيولوژي هاي مختلف و تاثير گذار برهم منشا مي گيرد، حاصل بر هم كنش فاكتور هاي محيطي و ژنتيكي متفاوتي است. هدف از اين مطالعه، بررسي پلي مورفيسم هاي ACE I/D و GNB3 C825T و ژنوتيپ هاي آنها و برهم كنش ژن-ژن به منظور روشن كردن نقش اين ژنها در استعداد ابتلا به بيماري زايي فشار خون اوليه مي باشد. هشتصد و ده نفر از اهالي مناطق شمالي هند كه با هم خويشاوند نبوده اند ولي از نظر نژادي مطابق بودند كه شامل360 نفر به عنوان شاهد از جمعيت عمومي و 450 بيمار، در اين مطالعه شركت داده شدند. فعاليت رنين پلاسما و غلظت آلدوسترون پلاسما با شيوه هاي استاندارد اندازه گيري شد. واريانت ژني GNB3 C825T با تكنيك SNaPShot ژنوتيپ گردد و با استفاده از نرم افزارهاي ژنتيك آناليزور و Gene Scanner آناليز گرديد. تركيبات ژنوتيپي و برهم كنش هاي ژن-ژن با نرم افزارهاي آماري پيشرفته هم انجام گرديد. دريافتيم كه سطوح آنزيم ACE پلاسما در بيماران بالاتر از افراد شاهد بود. بالاترين سطوح ACE در ژنوتيپ ACE DD ديده شد. هتروزيگوتهاي ID سطوح متوسط و هتروزيگوتهاي II پايينترين سطوح ACE را در بيماران و افراد شاهد دارا بودند. يافته هاي ما ارتباط معني داري را بين آلل825T GNB3 و آلل ACED در بيماران قلبي، عروقي و فشار خون اوليه نشان دادند. تركيبات (ID+TT يا DD+CT) و (DD+TT) ارتباط معني داري را با فشار خون اوليه نشان دادند. رگرسيون لوجستيك نشان داد كه (ID+TT يا DD+CT) با ريسك 7/2 برابري فشار خون مرتبط بود و به همين صورت (DD+TT) با افزايش 4/6 برابري در ريسك ابتلا به فشار خون همراه بود. برهمكنش ژن- ژن GNB3 C825T و ACE I/D در مطالعه، نشان داد كه (ID+TT يا DD+CT) و (DD+TT) به ترتيب بطور معني داري با فشار خون اوليه و افزايش ريسك فشار خون مرتبط هستند. در يك برهمكنش ژن- ژن سينرژيستي در سه پلي مورفيسم، تركيبات ژنوتيپي كه 3 و يا 4 آلل غير مطلوب داشتند با افزايش معني دار شانس فشار خون اوليه را افزايش دادند. اين نتايج اين فرضيه را تقويت مي كند كه تركيبات ژنوتيپي واريانت هاي ژن هايي كه در استعداد ابتلا به فشار خون نقش ايفا مي كنند مهمتر از پلي مورفيسم تك ژني آنهاست. بنابراين برهمكنش ژن- ژن و تركيبات ژنوتيپي مي توانند نقش تعيين كننده در پيشگويي ابتلا به فشار خون داشته باشند.