بازخواني و بررسي افسانه تبس در قالب نظريه تراژدي هگل

A review and study of Theban plays in the form Hegel’s theory of tragedy

نظريه تراژدي هگل با تمركز بر برخورد تراژيك راهي جديد به روي مفسران و منتقدان تراژدي گشود. هگل ضمن بيان انديشه هاي خود در اين زمينه با به خدمت گرفتن برخي از آثار بزرگ خلق شده در اين گونه ادبي، تفسير جديدي از آن ها به دست داد. آثار تراژدي نويسان يوناني نزد هگل جايگاه برجسته اي داشتند لذا ارجاع به نام و محتواي اين آثار به تكرار در متون هگل قابل مشاهده است. اما اين كه نظريه او تا چه حد قابليت تفسير اين آثار را دارد، محل پرسش است. برخي با هم دلي بسيار سعي دارند تمامي آثاري را كه تراژدي خوانده شده اند، با كمك نظريه هگل تفسير كنند و برخي در مقابل بر اين باورند كه هرچند انديشه هاي هگل به فهم بهتر برخي آثار كمك مي كند، از تفسير برخي ديگر از تراژدي ها عاجز است. در اين نوشته سعي شده افسانه تبس متشكل از سه تراژدي اوديپ شاه، اوديپ در كولونوس و آنتيگونه را با كمك نظريه هگل بازخواني كنيم و مطابقت ميان نظريه او با اين سه اثر را به بررسي بنشينيم و در نهايت، موضعي اتخاذ كنيم كه نه نظريه تراژدي هگل را رد كند و نه حكم به مطابقت صددرصد ميان نظريه او و تمامي تراژدي ها صادر كند.