تغييرات زماني و مكاني سطح سفره ي آب زير زميني با استفاده از زمين آمار

Spatiotemporal Variability of Ground Water Using Geostatistic

آب زيرزميني، در طي همه ي قرون، منبع آبي مهمي بوده است. با توجه به اين مهم، ضرورت آگاهي از چگونگي تغييرات زماني و مكاني اين متغير در مناطق گوناگون داراي اهميت است. يكي از علوم نويني كه ما را در رسيدن به اين امر ياري مي كند، دانش زمين آمار است. در اين مطالعه، تعداد 76 داده ي سطح آب زيرزميني چهار فصل سال آبي 83-1382 دشت هاي چهارگانه ي گناباد و 71 داده ي سطح آب زيرزميني فصل هاي زمستان 81 و 85 تهيه و به بررسي آمار توصيفي، وجود روند و نيم تغييرنماي داده ها براي هر فصل به گونه ي جداگانه پرداخته و نقشه هاي تخمين نيز تهيه شد. نتايج نشان داد كه نوسان هاي سطح آب زيرزميني تمامي فصل ها داراي روند و ناهمسانگردي بوده اند. افزون بر اين، فصل هاي بهار، تابستان و پاييز مدل نمايي (دامنه ي تاثير اصلي و فرعي 20 و 15 كيلومتر) و فصل هاي زمستان 81، 82 و 85 مدل كروي (دامنه ي تاثير اصلي 23 و 28 كيلومتر و فرعي 15 كيلومتر) را به خود اختصاص داده اند.

Over centuries, ground water has been an important source of water. So, awareness about its temporal and spatial variability, in different zones, is necessary, and Geostatistics is a vital technique for this purpose. In this study, 76 wells (water year of 1382-1383) and 71 wells related to Gonabad plains were prepared and their descriptive statistic, trend and semivariogram were separately evaluated for each season. Then, prediction maps were organized. Temporal variability of water table for each season and its spatial variability for different places were calculated. South-north trend and southeast-northwest anisotropy were observed for all seasons. Every season except winter had exponential model with major and minor range of 20 and 15 km, respectively. Winter in different years had spherical model with major (23 to 28 Km) and minor (15 km) range too. The highest uncertainty belonged to some places that have the greatest distance from each other.