ايران و خطوط انتقال انرژي حوزه خزر

با افزايش وابستگي اقتصادي جهان به منابع انرژي هيدروكربني، دامنه دار شدن تنش ها در خاورميانه و نيز ظهور روسيه به عنوان يك بازيگر اصلي در بازار انرژي جهان، نفت و گاز درياي خزر و مسير هاي انتقال آن به بازارهاي مصرف، بيش از پيش مورد توجه قدرت هاي بزرگ صنعتي قرار گرفته است. در اين ميان، جمهوري اسلامي ايران در مناسب ترين موقعيت جغرافيايي براي انتقال منابع اين كشورها به بازارهاي مصرف قرار گرفته است، اما ايالات متحده آمريكا سعي در ناديده گرفتن مسير ايران به عنوان امن ترين، اقتصادي ترين و كوتاه ترين مسير براي انتقال منابع انرژي به بازارهاي جهاني دارد. از ديدگاه ژئوپليتيك ايالات متحده آمريكا، ظرفيت هاي بالقوه جغرافيايي ايران، به عنوان تنها كشور ارتباط دهنده دو انبار تامين كننده انرژي قرن 21، امكان به دست آوردن نقش عمده اي در ژئوپليتيك جهاني اين قرن را در اختيار ايران مي گذارد و اين امكان بايد خنثي شود تا امنيت منطقه اي و جهاني مورد تفسير ايالات متحده حفظ شود. اين مقاله به بررسي چالش ها و فرصت هاي ژئوپليتيكي ايران در انتقال انرژي حوزه خزر به بازارهاي جهاني مي پردازد.