نقش چند جانبه گرايي و ترتيب هاي تجاري منطقه اي در پيشبرد ديپلماسي اقتصادي جمهوري اسلامي ايران

ويژگي هاي جغرافياي سياسي ايران در حد فاصل منطقه آسياي مركزي، خزر، خليج فارس و باختر آسيا، همواره زمينه هاي بالقوه اي را براي پيشبرد اهداف اقتصادي منطقه اي در سياست خارجي ايران ايجاد كرده اند. اما با توجه به الزام هاي ناشي از تحقق اهداف سند چشم انداز 20 ساله و نقش همكاري هاي منطقه اي به عنوان يك بازدارنده مؤثر براي تضمين امنيت سياسي و اقتصادي كشور در مقابل تهديد هاي خارجي، اين موضوع اهميت بيشتري پيدا كرده است. از سوي ديگر، اسناد كلان راهبردي و برنامه هاي توسعه اي كشور تعامل سازنده و هوشمندانه با اقتصاد جهاني را به رسميت شناخته و مورد تاكيد قرار داده اند. بديهي است كه ايران براي دستيابي به بازارهاي صادراتي جهان و افزايش سهم از اين بازارها به نسبت جمعيت و توان اقتصادي خود، بايد ايجاد فضاي مناسب براي جذب سرمايه گذاري خارجي و پي گيري عضويت در سازمان تجارت جهاني را محور اصلي اين تعامل قرار دهد. در كنار توسعه روابط اقتصادي دوجانبه، يكي از مهم ترين گزينه هاي پيش روي ايران براي بسط تجارت و تعامل سازنده با اقتصاد جهاني، عضويت در ترتيب هاي تجاري منطقه اي و روي آوردن به چندجانبه گرايي است.