بروسوي، تفسير روح البيان و روش مفسر در نگارش آن

بروسوي مفسر قرن هاي 11 و 12 ق است كه گرايش عرفاني دارد؛ ولي آراي متصوفه و عرفا را چندان در تفسير خود دخالت نمي دهد؛ هرچند از آن آرا و شعرهاي شاعران فارسي زبان مثل مولوي، سعدي و حافظ استفاده زيادي مي كند. بروسوي حدود بيست و هفت اثر از خود بر جاي گذاشت كه تفسير روح البيان مهم ترين آنهاست. وي در اين تفسير به مباحث علوم قرآني، لغوي، ادبي و... مي پردازد و بهره هاي فراواني از شعر فارسي و عربي مي برد. همچنين احاديثي را از پيامبر|، امامان معصوم، صحابه و تابعان نقل مي كند؛ ضمن اينكه از عرفا نيز تاثير مي پذيرد. گاهي هم به مباحث كلامي و علمي نيز توجه مي كند؛ اما كمتر به تبيين آيات الاحكام مي پردازد. ايشان در برخي آيات ولايت، مطالبي مشابه ديدگاه اماميه را مطرح مي كند، مانند آنچه كه در تفسير آيات مباهله، مودت و اطعام بيان مي نمايد.