مفسران شيعه و نقد روايات تفسيري با تاكيد بر الميزان

روش تفسير روايي در كنار روش هاي ديگر مانند تفسير قرآن به قرآن و تفسير عقلي و اجتهادي، از شيوه هاي كهن و معتبر تفسير و تبيين مفاهيم قرآن است و بسياري از مفسران شيعه و اهل سنت روايات تفسيري را گاه به عنوان تنها دليل و منبع و بيشتر در كنار ديگر دلايل مورد استفاده قرار داده اند؛ با اين تفاوت كه گروهي با اعتماد بيش از حد به منابع و جوامع روايي و بدون هيچ نقد و تحليلي در مورد اسناد و متون آنها، بدان استدلال كرده اند، گروهي با وسواس بيش از حد بسياري از روايات معتبر و قابل اعتماد را از چرخه تفسير خارج ساخته اند و گروه سوم با نگاهي عالمانه، به نقد و تحليل اسناد و به ويژه متون آنها پرداخته، روايات جعلي و ساختگي را شناسايي و جدا ساخته اند و به تبيين دلالت احاديث صحيح تفسيري در شرح مفاهيم قرآني پرداخته اند. اين مقاله با بررسي تفاسير معتبر شيعه و با تاكيد بر تفسير الميزان درپي اثبات اين مدعاست كه مفسران گران قدر مكتب اهل بيت^ در بهره گرفتن از روايات در تفسير، بيشتر طريق عالمانه و اعتدالي را پيموده اند.