تاريخ فلسفه و جايگاه ‌آن در آثار صدرالمتالهين و علامه طباطبايي

آگاهي از تاريخ در علوم به طور عام، و در فلسفه به طور خاص، امري ضروري به نظر مي‌رسد. زيرا با نگاه تاريخي به مباحث فلسفي نه تنها تكوين و سير تطور آنها روشن شده و راه براي پيمودن ادامه مسير همواره مي‌گردد؛ بلكه قسمت عمده فلسفه همان تاريخ آن است و اين امر‌، برخلاف فلاسفه مغرب زمين‌، در بين مسلمانان اندكي مورد غفلت قرار گرفته ‌است و به نظر مي رسد يكي از دلايل آن طرز تلقي اي است كه حكماي مسلمان از فلسفه دارند. در اين مقاله سعي كرده ‌ايم با روش اسناد و تحليل ميزان توجه دو فيلسوف مسلمان يعني صدرالمتالهين و علامه طباطبايي را به مباحث تاريخي فلسفه نشان داده و بيان كنيم كه عقيده به حكمت نبوي‌، تاثير خود را در نحوه مواجهه ‌اين دو فيلسوف با مباحث تاريخي نشان داده ‌است؛ به طوري كه علي رغم توجه صدرالمتالهين به ‌آرا گذشتگان خود و بررسيي عميق آن مباحث‌، در طرح و انتساب آرا به ‌اشخاص و مكتب‌هاي مختلف‌، گاهي مصاب نبوده ‌است و در اين ميان علامه طباطبايي بيش از وي در معرض نقد قرار دارد.