روند دولت - ملت‌سازي در جمهوري آذربايجان

دولت- ملت‌سازي ازجمله مباحث جديد و بسيار مهم مطالعات روابط بين‌الملل قلمداد مي‌گردد. اين بحث به‌ويژه با ورود اعضاي جديد به نظام دولت‌ها در دوره پس از جنگ سرد از اهميت فوق‌العاده‌اي برخوردار گشته و محققان مختلفي را براي انجام مطالعات پايه‌اي تيوريك و نيز موردي در اقصي نقاط جهان به خود جذب كرده است. از جمله حوزه‌هاي مطالعاتي جديد در اين باره، كشورهاي پس از شوروي مي‌باشند. روند دولت - ملت‌سازي در اكثر اين جمهوري‌ها به‌واسطه بروز برخي چالش‌ها و مسايل مختلف داخلي و خارجي با بحرآن‌ها و ركود‌هايي مواجه شده و اكثر آن‌ها در نظام دولت‌ها تصوير نه چندان مطلوبي را از خود جلوه داده‌اند. البته موقعيت اين جمهوري‌ها از نظر پيشرفت روند دولت- ملت‌سازي بسيار متفاوت مي‌نمايد و در جايي كه برخي از آن‌ها تا مرز دولت ناكام پيش رفته‌اند، برخي ديگر نيز به موقعيت به مراتب مطلوب‌تري دست يافته‌اند (همچون جمهوري‌هاي بالتيك). جمهوري آذربايجان نيز ازجمله كشورهايي است كه روند دولت- ملت‌سازي آن با موانع و مشكلات عديده‌اي رو‌به‌رو بوده است و علي‌رغم همه تلاش‌ها، نتوانسته است بر مهم‌ترين و حياتي‌ترين چالش‌هاي پيش‌رو (به‌ويژه مسيله قره‌باغ) غالب آيد. در اين مقاله تلاش خواهد شد با نظر داشت چند مولفه محوري روند دولت- ملت‌سازي، به تجزيه و تحليل وضعيت دولت- ملت‌سازي در اين كشور همسايه و حاضر در حوزه تمدن ايراني پرداخته شود.