عوامل موثر بر افزايش فعاليت‌هاي پژوهشي اعضاي هييت علمي: مورد دانشگاه سيستان و بلوچستان و شهيد باهنر كرمان

اين پژوهش براي تعيين عوامل موثر بر افزايش فعاليت‌هاي پژوهشي اعضاي هييت علمي دانشگاه‌ها انجام شده است. پژوهش حاضر به روش علّي ـ مقايسه‌اي انجام شده است. جامعه آماري شامل730 نفر اعضاي هييت علمي دانشگاه بوده كه از اين تعداد 164 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات مورد نياز از طريق پرسش‌نامه‌هاي محقق‌ساخته جمع‌آوري شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد آشنايي بيشتر اعضاي هييت علمي با مهارت‌هاي پژوهشي، كاهش فعاليت‌هاي كاري غيرپژوهشي اعضاي هييت علمي و قرار گرفتن اعضاي هييت علمي در فضاي پژوهشي بر افزايش فعاليت‌هاي پژوهشي آنها موثر است. از سوي ديگر، داشتن فرصت ارتباط با صنعت، مهارت ارتباط اجتماعي، اهميت دادن به تامين نيازهاي غير مالي و نظم كاري اعضاي هييت علمي بر افزايش فعاليت‌هاي پژوهشي آنها تاثير نداشته است. بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت افزايش مهارت‌هاي پژوهشي مانند روش تحقيق و آمار، كاهش ساعات تدريس و افزايش ارتباط با پژوهشگران و مراكز تحقيقاتي به افزايش فعاليت‌هاي پژهشي اعضاي هييت علمي كمك مي‌كند.

The purpose of this study is to investigate effective factors in improvement of research productivity of faculty members. Causal-comparative research method was used. Statistical population comprised of 730 faculty members of universities. The sample comprised of 164 subjects. Researcher-made questionnaires were used for data gathering. Results indicated that faculty members who have more research skills and less academic duty and are more in research atmospheres, their research productivity is also higher. On the other hand, the results showed that having opportunity for industrial communication, communicational skills, non financial needs and individual discipline are not effective in research productivity of faculty members. Therefore, increasing research skills in such areas as statistics and method of research, reduction of non research activities, and having relationships with others researchers and research centers/institutes are effective factors in improvement of research productivity of faculty members.