تاثير عناصر روي و بور بر عملكرد و غلظت نيتروژن ، فسفر و پتاسيم در دانه ذرت

به منظور بررسي تاثير عناصر روي و بور در غلظت و جذب عناصر نيتروژن، فسفر و پتاسيم در ذرت ،يك آزمايش مزرعه‌اي با پنج سطح روي (0، 15، 30‌ و 45 كيلوگرم در هكتار روي و محلول‌پاشي روي) و چهار سطح بر (0، 4 و 8 كيلوگرم در هكتار بور و محلول‌پاشي بور)، به صورت فاكتوريل، در قالب طرح بلوك كامل تصادفي و در سه تكرار، در سال 1382 در ني ريز فارس انجام شد و رقم ذرت تحت آزمايش، سينگل كراس 401 در نظر گرفته شد. سطوح مختلف روي و بور تاثيري بر غلظت نيتروژن، فسفر و پتاسيم در دانه نداشتند، ولي كاربرد تمام سطوح روي و بور، باعث افزايش جذب نيتروژن و پتاسيم در دانه شد. مصرف روي به صورت خاكي، جذب فسفر در دانه را افزايش داد، ولي محلول‌پاشي روي، تاثيري بر آن نداشت. كاربرد 4 كيلوگرم در هكتار و محلول‌پاشي اسيد بريك، جذب فسفر در دانه را افزايش داد. كمترين ميزان جذب نيتروژن، فسفر و پتاسيم در دانه، در سطوح بدون روي و نيز بور مشاهده گرديد. وجود مقدار زياد روي در خاك، كمك به افزايش غلظت و جذب نيتروژن ر دانه در اثر مصرف بور نمود. بنابراين در سطح بالاي روي، بين بور و نيتروژن اثر همياري مشاهده شد. محلول‌پاشي بور ،كمك به افزايش غلظت و جذب نيتروژن در دانه، بر اثر كاربرد روي نمود. مصرف بور در سطوح پايين روي، تاثيري بر غلظت فسفر و پتاسيم در دانه نداشت، ولي در سطح بالاي روي، باعث افزايش غلظت فسفر و پتاسيم در دانه شد. مصرف بور در هيچ يك از سطوح روي تاثيري بر جذب پتاسيم در دانه نداشت ولي در سطوح بالاي روي، جذب فسفر در دانه را افزايش داد. ميزان زياد روي در خاك، كمك به افزايش غلظت فسفر و پتاسيم و همچنين جذب فسفر بر دانه در اثر مصرف بور نمود.