بررسي اثر آگونيست و آنتاگونيست گيرنده‌ TRPV1 در ناحيه CA1 هيپوكامپ بر رفتارهاي شبه-اضطرابي موش‌هاي صحرايي نر

مطالعات كمي به بررسي دخالت گيرنده‌هاي نوع 1 وانيلوييدي(TRPV1, Transient Receptor Potential Vanilloid type 1) در تعديل اضطراب پرداخته‌اند. اين گيرنده علاوه بر گرما، پروتون‌ها و وانيلوييدها، به برخي ليگاندهاي غيراختصاصي درون‌زا مانند آناندامايد نيز پاسخ مي‌دهد. در مطالعه حاضر، اثر تحريك و مهار گيرنده‌هاي TRPV1 در ناحيه هيپوكامپ خلفي (CA1) موش‌هاي صحرايي نر بر رفتار اضطرابي آن‌ها ارزيابي گرديد. در اين مطالعه تجربي، از موش‌هاي صحرايي نر نژاد ويستار استفاده شد. گروه‌ها هفت تايي بودند. داروهاي تزريقي، شامل capsaicin، (آگونيست گيرندهTRPV1 ) و AMG9810 (آنتاگونيست گيرنده ‌TRPV1) بودند. تزريق در ناحيه هيپوكامپ خلفي (CA1) موش‌هاي صحرايي صورت گرفت و سپس در مدل رفتاري اضطراب، ماز بعلاوه‌اي شكل (Elevated plus-maze)، رفتارهاي شبه اضطرابي به مدت 5 دقيقه ثبت شد. تزريق capsaicin در غلظت هاي 003/0 و 03/0 ميكروگرم/رت صورت گرفت. درصد زمان ورود به بازوي باز در غلظت هاي 003/0 و 03/0 ميكروگرم/رت و درصد دفعات ورود حيوان ها به بازوي باز در غلظت 003/0 ميكروگرم/رت كاهش يافت و تغيير معني داري نيز در فعاليت حركتي صورت نگرفت. يافته حاضر نشان دهنده اثر اضطراب‌زاي اين دارو است. همچنين تزريق AMG9810 در غلظت هاي 003/0، 03/0 و 3/0ميكروگرم/رت صورت گرفت كه به دنبال آن، درصد زمان ورود به بازوي باز در غلظت هاي 03/0 و 3/0 ميكروگرم/رت بدون تغيير در درصد دفعات ورود به بازوي باز، افزايش يافت. فعاليت حركتي نيز در غلظت 003/0 ميكروگرم/رت افزايش يافت. اين يافته‌ها نشان دهنده اثر شبه ضداضطرابي اين دارو در غلظت هاي 03/0 و 3/0 ميكروگرم/رت است. مطالعه حاضر نشان داد كه گيرنده‌هاي TRPV1 واقع در ناحيه هيپوكامپ خلفي، در تعديل اضطراب در موش‌هاي صحرايي نقش دارند.