مقايسه اثر سه نوع برنامه سرد كردن بر تغييرات سطح لاكتات خون و اجراي بعدي دوندگان

Comparison of the Effects of Three Types of Recovery Programs on Blood Lactate Level and Subsequent Performance in Runners

يكي از عوامل مهم تاثيرگذار بر عملكرد ورزشكاران، ايجاد تعادل مناسب بين فعاليت بدني و دوره بازگشت به حالت اوليه است. براي مقايسه اثر سه نوع برنامه سرد كردن بر ميزان تغييرات سطح لاكتات خون و اجراي بعدي دوندگان، 10 نفر از دوندگان منتخب سرعت و نيمه‌استقامت با بهترين ركورد دو 400 متر در اين تحقيق شركت كردند. آزمودني‌ها در سه روز مختلف، با فاصله زماني 72 ساعت، دو 400 متر را اجرا و پس از آن در يكي از برنامه‌هاي 10 دقيقه‌اي سرد كردن شركت كردند. اين برنامه‌ها عبارت بودند از: روز اول؛ برنامه فعال شامل دو آهسته با شدت 50 -60% حداكثر ضربان قلب، روز دوم؛ برنامه غيرفعال (نشستن روي زمين)، روز سوم؛ ماساژ پا شامل ماساژ نوازشي و ماساژ حجمي. بلافاصله بعد از سرد كردن، آزمودني‌ها دو 400 متر را با شدت حداكثر اجرا كردند. لاكتات خون آزمودني‌ها در زمان استراحت، بلافاصله پس از اجراي اول و در دقيقه‌هاي پنجم و دهم برنامه سرد كردن اندازه‌گيري شد. تحليل واريانس با اندازه‌گيري‌هاي مكرر نشان داد در دقيقه پنجم و دهم برنامه سرد كردن فعال، غلظت لاكتات خون، در مقايسه با برنامه غيرفعال (01/0P? ) و ماساژ (05/0P? ) كاهشي معني‌دار مي‌يابد. همچنين اجراي دوم در گروه فعال، نسبت به گروه غيرفعال تفاوتي معني‌دار داشت (01/0P? ). به نظر مي رسد كه ده دقيقه برنامه سرد كردن فعال، در مقايسه با برنامه غيرفعال و ماساژ بر كاهش سطح لاكتات خون و بهبود اجراي بعدي دوندگان موثرتر است.

Achieving an appropriate balance between competition stresses and recovery is important in maximizing the performance of athletes. The aim of this study was to investigate the effects of three types of recovery programs on blood lactate level and subsequent performance in runners. Ten male runners, performed 400 m run followed by 10 minutes recovery program and subsequent 400 m run in 3 different days with at least 72 h intervening. Recovery programs consisted of 1) active recovery program with 50 - 60% of maximum heart rate, 2) passive recovery program (sitting on the ground) and 3) feet massage including Effleurage and Petrissage. Immediately after recovery all subjects performed 400 m run at their maximum intensity. Blood lactate levels were assessed at rest, immediately after first performance and at the 5th and 10th minutes of recovery. The repeated measures of ANOVA indicated significant reductions in blood lactate levels at 5th and 10th minutes of active recovery compared to passive recovery (P < 0.01) and massage (P < 0.05) programs. Active recovery resulted in faster subsequent performance than passive and massage. In conclusion, ten minutes of active recovery is more effective than passive recovery and massage in reducing blood lactate level and improving subsequent runnersʹ performance.