تعيين تاثير برنامه‌هاي تمريني منتخب بر برخي متغيرهاي پيشگو در عملكرد استقامتي دوندگان

The Effects of Selected Training Programs on Performance Predictors of Endurance Runners

تمرين از عوامل اصلي موفقيت در رشته‌هاي ورزشي است و از آنجا كه نقش تمرينات مقاومتي، به ويژه به روش تناوبي بر عملكرد استقامتي تا حدي ناشناخته است، براي تعيين تاثير برنامه‌هاي تمريني منتخب (تداومي و تناوبي، هوازي و مقاومتي) بر برخي متغيرهاي پيشگو (VO2max، vVO2max، Tmax ،vAT) در عملكرد استقامتي دوندگان، 24 دونده كه زمان اجراي دو 3000 متر آن‌ها بين 07 :9 تا 39 :9 دقيقه بود، به صورت داوطلبانه در اين تحقيق شركت كردند. پس از سنجش اوليه VO2max، vVO2max، Tmax ،vAT، 1RM و زمان اجراي 3000 متر، آزمودني‌ها بر اساس ركورد دو 3000 متر به گروه‌هاي قوي تا ضعيف تقسيم بندي و به صورت تصادفي در چهار گروه تمريني قرار گرفتند. برنامه تمريني ورزشكاران به چهار گروه تمرينات تداومي و تناوبي، هوازي (درصدي از vVO2max و Tmax) و مقاومتي (درصدي از يك تكرار بيشينه و سرعت اجرا) تقسيم بندي شد. ورزشكاران، به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته در تمرينات حضور يافتند و سپس در ميان آزمون و پس آزمون شركت كردند. بررسي داده‌ها با آناليز واريانس مولتي فاكتوريال نشان داد كه اگرچه تمام برنامه‌هاي تمريني تداومي و تناوبي، هوازي و مقاومتي سبب افزايش VO2max، vVO2max، Tmax وvAT در مجموع چهار و هشت هفته تمرين شدند، تمرينات تناوبي هوازي- تناوبي مقاومتي، در مقايسه با ساير روش‌هاي تمريني، پيشرفت بيشتري در اين متغيرها ايجاد كرد. نتايج نشان داد تمرينات مقاومتي و هوازي تناوبي احتمالاً از طريق تنظيم دخالت متابوليسم هوازي و غيرهوازي، بهبود ظرفيت هوازي، افزايشVO2max، افزايش vVO2max، افزايش آستانه بي-هوازي و سرعت در آستانه بي هوازي (vAT)، بهبود در كارآيي حركتي و افزايش در زمان رسيدن به خستگي (Tmax) سبب بهبود عملكرد استقامتي مي‌شود.

Many factors correlate with successful sport performance and among them training is the most important factor. Training method describes the amount of success in all sport events, though effect of interval resistance training on endurance performance is unknown. The purpose of this study was to determine the effect of selected training programs (interval, continuous , aerobic, resistance) on predictors (VO2max, vVO2max, Tmax, vAT) of endurance runner performance. For this reason twenty four runners voluntarily took part in this research with 1 to 3 years training history and 9.07 to 9.38 minutes record for 3-km run test. Based on time of 3-km run test subjects were randomly divided into four groups. The training programs consisted of interval, continuous aerobic and resistance training. Aerobic training programs were designed based on the percentage of vVO2max and Tmax and the resistance training program based on percent of one repetition maximum (1RM) and velocity of resistance performance. All subjects performed 8 weeks of training, 5 sessions per week. Pre, mid and post training tests were performed by all subjects of 4 groups. Significant increases in VO2max, vVO2max, vAT and Tmax were observed after 4 and 8 weeks of training in interval aerobic and interval resistance training groups compared to other groups. This study is the first study to address the effect of interval resistance training on endurance performance. Results of this study indicated that interval aerobic and resistance training might improve the endurance performance in well trained athletes through improving oxygen transport (increase in stroke volume, capillaries and mitochondrial density), and consumption of oxygen in skeletal muscle, and increases in lactate threshold and motor unit recruitment.