ارتباط بين اضطراب و افسردگي با استوماتيت آفتي عودكننده

Correlation between anxiety, depression, and recurrent aphthous stomatitis

زمينه: زخم هاي آفتي عود كننده يكي از شايع ترين بيماري هاي دردناك مخاط دهان است. نقش عوامل رواني به خصوص افسردگي و اضطراب در آسيب شناسي اين بيماري مورد مجادله است. هدف: مطالعه به منظور تعيين ارتباط بين اضطراب و افسردگي با استوماتيت آفتي عود كننده (RAS) انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه تحليلي در بخش بيماري هاي دهان دانشكده دندان پزشكي زاهدان از خرداد 1386تا خرداد 1387 انجام شد. تعداد 90 نفر در 3 گروه شامل گروه مبتلا به استوماتيت آفتي عود كننده، گروه شاهد مثبت (بيماران مبتلا به سندرم سوزش دهان، دردهاي غير-معمول صورت و سندرم درد ناشي از اختلال عملكرد عضلات صورت) و گروه شاهد منفي (افراد سالم) با استفاده از پرسش نامه هاي اضطراب بك (BAI) و افسردگي بك (BDI) بررسي شدند. داده ها با آزمون هاي آماري ANOVA و توكي تحليل شدند. يافته ها: بيماران مبتلا به استوماتيت آفتي عودكننده و گروه شاهد مثبت، سطح اضطراب و افسردگي بالاتري نسبت به گروه شاهد منفي داشتند (05/0 < P). اگرچه تفاوت بين سطح اضطراب گروه استوماتيت آفتي عودكننده با گروه شاهد مثبت از نظر آماري معني دار نبود، ولي از لحاظ سطح افسردگي، اين تفاوت از نظر آماري آماري معني دار بود (05/0 > P). نتيجه‌گيري: با توجه به يافته ها، به نظر مي رسد اضطراب و افسردگي نقش مهمي در سبب شناسي استوماتيت آفتي عودكننده ايفا كنند و مي‌توانند به‌عنوان شروع‌كننده‌ واكنش هاي ايمني مختلف در آسيب شناسي استوماتيت آفتي عود كننده نقش موثري ايفا نمايند.

Background: Recurrent aphthous stomatitis (RAS) is one of the most common painful diseases affecting the oral mucosa. The role of psychosocial factors especially depression and anxiety in RAS is controversial. Objective: This study was performed to determine the association between anxiety, depression and RAS. Methods: This descriptive-analytic study was carried out at Department of Oral Medicine of Zahedan Dental School from May 2007 to May 2008. Ninety patients were evaluated in three groups marked as RAS, negative control and positive control groups using Beck Anxiety (BAI) and Beck Depression (BDI) Questionnaires. Data were analyzed using ANOVA and Tukey tests. Findings: RAS patients and positive controls had significantly higher anxiety and depression levels compared to the negative controls (P < 0.05). However, no statistically significant difference was found in anxiety level between the RAS and positive control groups. In contrast, there was a significant difference in depression levels between the RAS and positive control groups (P < 0.05). Conclusion: Regarding the data found in study, It seems that the psychosocial factors may play an important role in causation of RAS. These factors may form a starting point for initiation of various immune reactions, shown to be contributory to the pathogenesis of RAS.