سنجش پايداري اجتماعي زنان روستايي شهرستان سنقر

در ميان ابعاد توسعه پايدار، بعد اجتماعي يكي از ابعاد مهم است كه جنبه‌هاي وسيع و عمده‌اي از توسعه پايدار را بر اساس تعريف موجود آن در بر مي‌گيرد. در اين راستا توجه به پايداري اجتماعي زنان روستايي در جهت روشن كردن وضعيت اجتماعي آنها در مسير دستيابي به توسعه پايدار و تاكيد بر نقش اجتماعي آن‌ها در اين مسير، يك موضوع اساسي در توسعه پايدار روستايي به حساب مي‌آيد. پژوهش حاضر با رويكرد كمّي با طي مراحل علمي همچون تدوين و طبقه‌بندي شاخص‌هاي پايداري اجتماعي زنان روستايي بر اساس رويكرد اندام‌وار و بررسي ادبيات موضوع، تدوين و تكميل پرسشنامه و تعيين سطوح پايداري اجتماعي زنان روستايي دهستان‌هاي مختلف با استفاده از مدل موريس؛ سعي در بررسي وضعيت پايداري اجتماعي زنان روستايي شهرستان سنقر داشته است. جامعه آماري اين پژوهش شامل زنان روستايي 15 الي 60 ساله شهرستان سنقر (21530N=) بود. بر اساس نتايج به دست آمده، وضعيت اجتماعي زنان روستايي در هيچ كدام از 8 دهستان شهرستان سنقر در سطح پايدار قرار نداشت. 6 دهستان از 8 دهستان در سطح نيمه‌پايدار و 2 دهستان در سطح ناپايدار بر اساس وضعيت اجتماعي زنان روستايي جاي گرفتند.