مقايسه بي حس كنندگي ترامادول و ليدوكايين در اعمال جراحي كوچك تحت بي حسي موضعي به روش بلوك زير جلدي

Comparison between local anesthetic effects of Tramadol and Lidocaine used subcutaneously in minor surgeries

مقدمه: مطالعات جديد نشان داده كه ترامادول علاوه بر اثرات ضد درد اثر بي حس كنندگي موضعي هم دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسي اثرات بيحس كنندگي موضعي ترامادول در مقايسه با ليدوكايين طراحي شد اين پديده كه ترامادول اثرات بي حس كنندگي و بي دردي در استفاده بصورت زير جلدي ايجاد كند خود مي تواند انقلاب جديدي در فصل بي حس كننده هاي موضعي باشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه بصورت كارآزمايي باليني تصادفي دو سويه كور روي 70 بيمار 50-20 ساله ASA class I ,II كانديد اعمال جراحي كوچك تحت بلوك زيرجلدي انجام شد. گروه T با ترامادول 2mg/kg و گروه L با ليدوكايين mg/kg 1 بلوك زيرجلدي شدند. بحث و نتيجه‌گيري: در جراحيهاي كوچك و در استفاده زيرجلدي، ترامادول mg/kg2 داراي اثرات بيحس كننده موضعي و ضددرد مشابه mg/kg1 ليدوكايين است و مي تواند به صورت جايگزين آن بكار رود و ميزان مصرف مسكن بعد از عمل را در بيماران كاهش دهد. يافته‌ها: بين دو گروه تفاوتي در متوسط نمره درد بر اساس VAS درمقاطع زماني مختلف بررسي وجود نداشت (181/ 0 = p) همچنين از نظر درجه واكنش موضعي پوستي و درجه خونريزي و دريافت داروي اضافي و ميزان بروز استفراغ تفاوتي بين دو گروه مشاهده نشد. تهوع به طور بارزي در گروه ترامادول(8/22%) نسبت به گروه ليدوكايين (5%) بيشتر بود (002/ 0=p) 1/17% در گروه L و 6/8% در گروه T به نياز به دوز اضافي بيحس كننده در طي عمل داشتند (48/0= p). ميزان نياز به استامينوفن بعد از عمل در گروه ليدوكايين بيشتر بود. ميانگين شدت درد زمان تزريق، برش جراحي و سپس هر 15 دقيقه در دقايق 15 و30 و45 و سپس هر 2 ساعت تا 6 ساعت بعد از عمل بر اساس VAS (Visual Analuge Scale) ثبت شد. در طي جراحي اگر بود mg/kg 5/0 از داروي مورد مطالعه مجدداً تزريق مي شد. دربخش نيز در صورت استامينوفن mg325 به بيماران تجويز شد. اطلاعات با استفاده از روش تكرار مكرر و كاي اسكوار اناليز گرديد.

Backgroung: Recent studies have shown that Tramadol has local anesthetic effects in addition to its classical analgesic effect. In this study, the local anesthetic and postoperative analgesic effects of Tramadol were compared with those of Lidocaine in minor surgeries under local anesthesia. If the efficacy of Tramadol in this regard is proven, it will make considerable advances in the local anesthetic area. Materials and methods: In this random double-blinded clinical trial study, seventy patients aged between 20 to 50 in ASA physical status of I and II underwent subcutaneous block for minor surgeries. The patients were randomly assigned to receive either 2 mg/kg of Tramadol (group T, n=35), or 1 mg/kg of Lidocaine 2% (group T, n=35) subcutaneously. The mean degrees of pain sensation were recorded on the VAS (visual analogue scale 0-10) during injection, incision, and every 15 minutes at the 15th, 30th, and 45th minutes after the incision, and then every two hours at the 2nd, 4th, and 6th hours postoperatively in the ward. The data were analyzed using repeated measures and Chi-square. When the VAS of pain during surgery exceeded 4, an additional 0.5 mg/kg of the study drug was injected. The patients with the VAS of 4 or more were advised to take Acetaminophen 325 mg if necessary. Results: There were no significant differences between the pain score of the two groups during injection, incision, surgery, and postoperative time (p=0.181). Additionally, no significant differences were found in local skin reaction (p=0.104), bleeding quantity (p=0.112), additional dose of local anesthetic (p=0.48), and incidence of vomiting (p=0.114). The incidence of nausea (0 %) in group L and (22.8%) in group T, showed a statistically significant difference (p=0.002). In group L, need for Acetaminophen to control their pain was higher than in group T. Conclusion: Tramadol 2 mg/kg has equal local anesthetic and postoperative analgesic effects like Lidocaine 1 mg/kg for minor surgeries performed subcutaneously. Therefore, it is recommended that Tramadol can be used as an alternative drug to Lidocaine in local anesthesia because it is able to decrease the demand for postoperative analgesics.