شيوه هاي فرزندپروري و سازگاري اجتماعي فرزندان

خانواده اولين ومهمترين نهاد در تاريخ وتمدن انساني است كه افراد بشري درآن با شيوه هاي زندگي جمعي و تفاهم و سازگاري با ديگران آشنا مي گردند. خانواده مناسبترين بستر فعليت يافتن قابليت ها و استعدادها و تواناييهاي انساني است و بخش عظيمي از ابعاد شخصيت افراد همچون رفتارهاي اجتماعي، مسيوليت پذيري، تحمل وبردباري در برابر ديگران و واكنشهاي عاطفي در آن شكل مي گيرد.هدف از نگارش اين مقاله بررسي شيوه هاي فرزند پروري والدين و نقش آن بر سازگاري اجتماعي فرزندان مي باشد، كه با روش اسنادي انجام شده است و با تكنيك فيش به جمع آوري داده ها اقدام شده است. نتايج حاصل از اين بررسي نشان داد: چهار نوع شيوه هاي تربيتي در خانواده ها والدين بر فرزندان اعمال مي كنند كه عبارتنداز:1)شيوه تربيتي استبدادي.2)شيوه تربيتي قاطع.3)شيوه تربيتي سهل انگار و 4)شيوه تربيتي مسامحه كار. هر كدام از شيوه هاي تربيتي حاكم بر خانوده ها كه والدين در جهت تربيت فرزندان بكار مي يرند خود داراي تاثيراتي در جهت سازگاري اجتماعي فرزندان دارد.