بررسي تاثير طول كانتي‌لور بر توزيع استرس اطراف ايمپلنت در اوردنچرهاي متكي بر دو ايمپلنت

Effect of cantilever length on stress distribution around implants in overdentures supported by two implants

چكيده مقدمه: كاهش نيروهاي اعمالي روي ايمپلنت‌هاي حمايت ‌كننده اوردنچر متكي بر دو ايمپلنت توسط توزيع مطلوب استرس، ضروري است. هدف از اين پژوهش، ارزيابي الگوي استرس اطراف ايمپلنت‌هاي اوردنچر فك پايين، متكي بر 2 ايمپلنت با طول كانتي‌لور مختلف توسط آناليز اجزاي محدود بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي- تحليلي، از يك مدل اوردنچر متكي بر 2 ايمپلنت، با سيستم اتچمنت بار و كليپ روي قوس بي‌دنداني فك پايين استفاده شد. دو ايمپلنت به طور عمودي با طول كانتي‌لور mm0، mm7 و mm13 توسط بار به هم متصل شدند. نيروهاي 15 و 30 پوند به طور يك ‌طرفه در ناحيه مولر اول و نيروي 15 پوند در ناحيه پرمولر اعمال شد و استرس در استخوان توسط روش اجزاي محدود ارزيابي گرديد. يافته‌ها: در مدل داراي كانتي‌لور mm7 با اعمال نيروي 15 پوند در ناحيه مولر، استرس اطراف ايمپلنت سمت اعمال نيرو Mp78/2 و در مدل كانتي‌لور mm13 ميزان استرس MP 75/2 نسبت به مدل بدون كانتي‌لور ( MP06/3) مشاهده شد. همچنين با اعمال نيروي 30 پوند، ميزان استرس در مدل بدون كانتي‌لور در اطراف ايمپلنت سمت اعمال نيرو MP98/6، در مدل با كانتي‌لور mm7 ميزان MP42/6 و در مدل با كانتي‌لور mm13 ميزان MP 28/6 به دست آمد. با افزايش طول كانتي‌لور، الگوي مشابهي در تغيير ميزان استرس نواحي مختلف ديده نشد؛ با اين حال افزايش طول كانتي‌لور، استرس اطراف ايمپلنت مجاور كانتي‌لور را افزايش نداد. نتيجه‌‌گيري: افزايش طول كانتي‌لور، منجر به افزايش مشخص استرس، به ويژه در اطراف ايمپلنت مجاور كانتي‌لور نشد و ممكن است استفاده از كانتي‌لور در موارد اوردنچر فك پايين متكي بر ايمپلنت‌هاي اسپلينت شده با گير و ثبات ناكافي، مفيد باشد. با توجه به محدوديت‌هاي اين پژوهش، طول كانتي‌لور مطلوب در اوردنچرهاي منديبل را نمي‌توان تعيين كرد. كليد واژه‌ها: اوردنچر، ايمپلنت دنداني، طرح پروتز، روش آناليز استرس، روش اجزاي محدود، بيومكانيك، شبيه‌سازي كامپيوتري.