تاثير ژيومورفولوژي بر ويژ گي هاي فيزيكي، شيميايي و مينرالوژيكي خاك هاي جنوب شهرستان اهر

براي حفظ اراضي و افزايش امكان بهره برداري از خاك، آگاهي از ويژه گي هاي مختلف خاك ها ضروري است. در اين تحقيق ويژگي هاي فيزيكي، شيميايي و مينرالوژيكي خاك‌هاي جنوب شهرستان اهر مطالعه و همچنين تاثير ژيومورفولوژي بر ويژه گي‌هاي ذكر شده بررسي گرديده است. براي انجام اين مطالعه، شش خاكرخ در لندفرم هاي پديمنت (ناحيه بالادست) و دشت سيلابي (ناحيه پايين دست) حفر و خاك‌هاي تحت بررسي بر اساس كليد رده‌بندي 2006 رده‌بندي شدند. خاكرخ هاي واقع در پديمنت در مقايسه با دشت سيلابي از تكامل بيشتري برخوردار هستند كه بالا بودن درصد رس، مقدار نسبي رس كايولينيت و عمق سالوم مويد اين مطلب است. آهك در هر دو لندفرم عمدتاً از نوع خاكساختي است ولي آهك موروثي در خاكرخ هاي پديمنت بيشتر از دشت سيلابي بوده و از بالا به پايين و با افزايش عمق نيز بر مقدار آنها افزوده مي شود. يافته هاي فيزيكي و شيميايي نشان داد كه در لندفرم پديمنت بر خلاف دشت سيلابي، ميزان قابليت هدايت الكتريكي از سطح خاكرخ به طرف عمق، كاهش يافته و در هر دو لندفرم ازسطح به عمق خاكرخ، مقادير واكنش افزايش و كربن آلي كاهش مي يابند. تغييرات ظرفيت تبادل كاتيوني و مقدار كربن آلي در افق هاي خاكرخ‌هاي دشت سيلابي در مقايسه با پديمنت بيشتر بود. آناليزهاي مينرالوژيكي با XRD نشان داد كه كاني‌هاي رس خاكرخ ها شامل: كلريت، مونت‌ موريلونيت، ايليت، كايولينيت و كوارتز مي باشد.