هرمنوتيك فلسفي و بنيادهاي معرفتي تاريخ

Philosophical Hermeneutics and Epistemological Foundations of History

چنانچه فهم موثر و كارآمد درباره گذشته، فهمي كه معطوف به زمان حال و براي شرايط موجود جامعه مفيد باشد به دغدغه اصلي مورخين تبديل شود، تاريخ را به علمي پويا تبديل مي‌كند كه در بهتر شدن شرايط اجتماعي و معرفتي جامعه موثر است. علم تاريخ حاصل بينش و نگرش مورخين است و هرمنوتيك فلسفي با تاكيد بر هستي‌شناسي فهم و مهم‌تر از آن مفسرمحوري در تحقق فهم، با برداشت‌هاي سوبجكتيويستي در تاريخ همخواني زيادي دارد. در پرتو نظريه‌پردازي‌هاي خاص انديشمندان اين رهيافت هرمنوتيكي، مي‌توان شيون معرفتي تاريخ را بالا برد و در تبيين هستي‌شناسي و روش‌شناسي تاريخي از آن بهره برد. ازاين‌روي، هرمنوتيك فلسفي مي‌تواند به‌منزله دانش معين تاريخ، موجب غني‌تر شدن جنبه‌هاي معرفتي تاريخ شود. مقاله حاضر با توجه به سير تحول هرمنوتيك فلسفي مي‌كوشد به بررسي تاثير اين رهيافت بر چگونگي تحقق معرفت تاريخي بپردازد.

The effective and efficient understanding of the past, which is useful for present time, will transform the history into a dynamic science when it becomes an essential concern for historians. History, as a science, is the result of historian’s insights and perceptions; and philosophical hermeneutics with emphasizing on ontology of understanding and especially on importance of interpretation, has coordination with subjective approach in history. So in the light of certain theories of scientist that accepted this hermeneutical method, one can improve cognitive aspects of history and make use of it in epistemological interpretation and historical methodology. For this reason, Philosophical hermeneutics can as certain knowledge of history, improves the cognitive aspects of history. In this way, present research with considering the process of philosophical hermeneutics changes will clarify the rate of effectiveness of this approach.