بررسي هنر شاعري ميرزاعبدالله ـ متخلّص به برقي خويي ـ در ديوان اشعارش

The Study ofMirzaAbdullahʹʹs Poetic Art

هر شعري از پنج عنصر اساسي عاطفه، تخيّل، موسيقي، زبان و شكل تشكيل يافته است كه در حكم اركان استوار آن شعر به حساب مي‌آيند و از عوامل موثّر در شكل گيري، اثرگذاري و جذّابيّت شعر فارسي هستند كه –به شرطي كه شاعر آن‌ها را درحدّ كمال و اعتدال به كار برد- بر توفيق شاعر در رسالتش صحّه مي‌گذارند. به خاطر اهميّت اين موضوع، نگارنده در اين مقاله سعي كرده است كه، هنر شاعري ميرزاعبدالله ـ متخلّص به برقي خويي ـ را در ديوان شعري‌اش از زاويه‌ي پنج عنصر ذكر شده مورد بررسي قراردهد و توان شعري، ميزان تقليد يا ابتكار، و در نهايت درجه‌ي اعتبار و اصالت اشعار او را با تكيه بر شواهد گوناگون، ارايه دهد و در ضمن اين تحليل، خوانندگان آثار ادبي را با ديوان فوق ـ كه اخيراً به زيور تصحيح آراسته شده‌است ـ آشنا گرداند.

Every poem is made up of five basic elements: affection, imagination, music, language, and form. They constitute the strong pillars of the poemand are very effective in making Persian poetry effective and attractive. They can help a poet accomplishhis mission provided that he exploits them perfectly and moderately. The present article tries to study the poetic art of MirzaAbdullah, pen-named BarqiKhooyi, against the five above-mentioned elements and to show his poetic ability, the degree of imitation or innovation, and the extent to which his poems are valid and original. It also endeavours to make readers of literary works familiar with this book of poetry, which has recently been published.