بررسي رابطه بين عوامل فردي و محيطي با گرايش دانشجويان رشته كشاورزي به كار در مناطق روستايي (مطالعه موردي دانشگاه آزاد اسلامي واحد ايلام)

هدف اصلي تحقيق حاضر، بررسي رابطه بين عوامل فردي و محيطي با گرايش دانشجويان كشاورزي دانشگاه آزاد اسلامي واحد ايلام به كار در مناطق روستايي است. تحقيق حاضر از نوع كاربردي، توصيفي- تحليلي، شبه آزمايشي و پس رويدادي است كه به روش علي- ارتباطي در سال 1386 انجام شده است. جامعه آماري آن شامل كليه دانشجويان كارشناسي رشته كشاورزي دانشگاه آزاد اسلامي واحد ايلام بودند (329=N) كه براي انتخاب نمونه اي تصادفي به حجم (177n=) از روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي و از جدول " گرجسي و مورگان" استفاده شد. ليكن با توجه به امكانات محدود زماني و عدم دسترسي به پاسخگويان، عملا 107 نفر در اين مطالعه شركت داشتند. پرسشنامه از جمله ابزارهاي گردآوري اطلاعات در اين تحقيق بود كه براي دستيابي به روايي محتوايي و ظاهري، اين ابزار در اختيار كارشناسان و متخصصين مربوطه قرار گرفت. همچنين، پايايي اين ابزار به كمك آزمون راهنما و محاسبه ضريب كرنباخ آلفا (89/0) به دست آمد كه از نظر آماري قابل قبول است. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار win/SPSS11 استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه بين متغيرهاي سن، تعداد واحدهاي درسي گذرانده، انگيزه انتخاب رشته كشاورزي با گرايش به كار در مناطق روستايي، رابطه مثبت و معني داري وجود دارد. همچنين، مقايسه ميانگين رتبه اي از وجود اختلاف معني دار در گرايش دانشجويان به كار در مناطق روستايي از جنبه هاي مختلف محل سكونت، وضعيت زمين زراعي و شاخه تحصيلي حكايت داشت.