بهينه سازي شرايط كشت درون شيشه اي گياه دارويي ماريتيغال (Silybum marianum) و بررسي تنوع سوماكلونال حاصل با استفاده از نشانگرهايRAPD

ماريتيغال از گياهان مهم دارويي است كه جايگاه خاصي را در صنايع دارويي پيدا كرده است. برداشت بي رويه آن از رويشگاه هاي طبيعي موجب فرسايش ژنتيكي و از بين رفتن ذخاير ژنتيكي آن مي شود. به منظور بهينه سازي شرايط كشت درون شيشه اي گياه ماريتيغال، آزمايشي در قالب فاكتوريل با طرح پايه كاملاً تصادفي با استفاده از رقم اصلاح شده مجاري و اكوتيپ مغان با ريزنمونه هاي كوتيلدون و هيپوكوتيل در محيط كشت MS با چهار تركيب هورموني كينيتين و 2-4 D در شرايط تاريكي انجام گرفت. جوانه زني بذور در محيط كشت MS بدون هورمون در شرايط تاريكي و دماي 26 درجه سانتي گراد صورت گرفت. پس از كالوس زايي، كالوس هاي حاصل در كليه تركيبات تيماري، چهار بار واكشت شدند. قبل از هر واكشت و نيز در واكشت هاي مختلف وزن تر و قطر كالوس ها اندازه گيري شد. نتايج تجزيه واريانس داده ها در هر واكشت نشان داد كه رقم مجاري وزن تر و قطر كالوس بيشتري نسبت به اكوتيپ مغان دارد و ريزنمونه كوتيلدون نيز از نظر وزن تر و قطر كالوس نسبت به ريزنمونه هيپوكوتيل برتر است. با افزايش ميزان هورمون در محيط كشت، وزن تر و قطر كالوس افزايش يافت و در هر چهار واكشت كالوس هاي رشد يافته در محيط كشت حاوي دو ميلي گرم در ليتركينيتين و دو ميلي گرم در ليتر 2-4 D بيشترين وزن تر و قطر كالوس را داشتند. بررسي تنوع سوماكلونال حاصل در شرايط مختلف كشت، ريزنمونه ها و واكشت ها با استفاده از نشانگرهاي RAPD نشان دهنده الگوي نواري متفاوت در بين كالوس هاي حاصل از ريزنمونه هاي مختلف دو ژنوتيپ در واكشت ها و محيط هاي كشت مختلف بود.