ارزيابي ثبات شاخص‌هاي مزيت نسبي صادرات و توليد خرماي ايران

بخش كشاورزي در ميان بخش‌هاي اقتصادي ايران جايگاه ويژه‌اي دارد. ايران از ديرباز يكي از توليدكنندگان و صادركنندگان بزرگ خرما مي باشد اما سود حاصل از درآمدهاي بدست آمده از صادرات خرما كم و با نوسانات بسيار شديد همراه بوده است. براي پاسخ به اين سوال استراتژيك در پژوهش حاضر شاخص‌هاي مختلف مزيت نسبي صادراتي خرماي ايران از جمله مزيت نسبي آشكار شده (RCA)، مزيت نسبي آشكار شده متقارن (RSCA) و ميچيلي (Michaely) و شاخص‌هاي مزيت در توليد از جمله مزيت در كارايي فني (TEI)، مزيت در مقياس (SAI) و ضريب مكان (LQ) براي سال‌هاي 1961- 2005 محاسبه شدند و ثبات اين شاخص ها با استفاده از آماره ضريب تغييرات مورد ارزيابي قرار گرفت. مقادير شاخص هاي RCA، RSCA،Michaely ، SAI و LQدر اكثر سال‌هاي مورد مطالعه، نشان از مزيت نسبي خرماي ايران دارد. از سوي ديگر ايران در تمام سال‌هاي مورد مطالعه فاقد مزيت در كارايي فني خرما مي باشد. در دوره زماني 2001 تا 2005 شاخص‌هاي RCA، RSCA، Michaely، TEI و LQ بيشترين ثبات را داشتند. اتخاذ راهبردهاي سياستي به منظور حفظ ثبات شاخص هاي مزيت خرماي ايران مي تواند جايگاه اين محصول را در سبد صادرات غيرنفتي بهبود دهد.