بررسي حس قلمرو و رفتار قلمروپايي در پارك هاي شهري

To Investigate Feeling of Territory and in Territory Traveling in Urban Parks, Case study: Saee Park

قلمرو به بخشي از فضاهاي شهري اطلاق ميگردد كه افراد يا گروهي از افراد بصورت منظم و پايدار از آن بهره جسته و دربرابر افراد مزاحم و بيگانگان، به سبب احساس تعلق و مالكيتي كه نسبت به فضا دارند، دفاع نمايند. هرگونه شخصي سازي و نشان هگذاري محيط و يا دفاع در مقابل مزاحمت، يك نوع رفتار قلمروپايي محسوب ميشود. در صورتي كه قلمروهاي عمومي در فضاهاي شهري بصورت مشخص و مناسبي تفكيك نشوند، آشفتگي در محيط رخ خواهد داد، كه در نهايت افراد ناگزير به مقابله با عوامل محيطي شده تا به مرز دلخواه تعامل از ديد خود دست يابند. تقويت قلمرو در پار كها باعث ايجاد محيطي ميگردد تا كاربران نسبت به آن احساس تعلق و مالكيت كرده، و نظارت ايشان بر فضاهاي پارك به افزايش امنيت و ميزان كاربري و در نهايت افزايش تعاملات اجتماعي در محيط شهري كه هدف مطلوب طراحي بر پايه رفتارگرايي است، منتهي خواهد شد. هدف اين تحقيق، بررسي روند تاثير مقوله قلمرو در كاربري فضاها و چگونگي اعمال رو شهايي در جهت افزايش حس قلمرو در پار كهاي شهري ميباشد. براي طبقه بندي اين موارد، بهترين روش مطالعه حضوري در پارك و استخراج شاخصهاي مهم ايجاد حس قلمرو در آ ن ميباشد. در اين تحقيق از رو شهاي مشاهده حضوري، مصاحبه و تهيه پرسشنامه استفاده گرديده است.نتايج به دست آمده حاكي از اين مطلب ميباشد كه ايجاد حس قلمرو و مالكيت و تحريك رفتار قلمروپايي درشهروندان در فضاهاي عمومي به ويژه پار كها، ضرورتي است كه به افزايش كارايي و بهبود امنيت محيط مي انجامد و براي رسيدن به اين مطلوب رو شها و راه حلهاي گوناگوني اعمال ميگردد، كه عبارتند از: دقت در طراحي ديد و منظر، ايجاد فضاهايي با ديد طبيعي، نورپردازي به جا و درست و امكانات گوناگوني از جمله: فضاي نشستن، ميز مناسب، وسايل ورزش، مسيرهاي جاذب با شيب ملايم و...