طراحي استراتژي توسعه شهري مراكز تاريخي كلانشهر هاي ملي

Urban Development Strategy of Iranian Metropolis Historical Centers(Case Study: Tabriz Historical Center)

طراحي شيوه مواجهه با هر پديده‌اي متناسب با ماهيت و چيستي آن در عرصه‌اي چند سطحي صورت‌بندي مي‌شود. مسيله برنامه ريزي در اين پژوهش مواجهه با مهمترين پاره كلانشهري يعني مراكز تاريخي آنها بوده كه ماهيتي پيچيده، متنوع و البته گاهاً به ظاهر متناقض دارد و اين در حاليست كه به شدت تحت تاثير نيروهاي خارجي قرار دارد. طبيعي است طراحي شيوه مواجهه نيز به همان ميزان از پيچيدگي فزاينده‌اي برخوردار است. اين گونه مناطق از يك سو تاريخي بوده، از سويي مركز شهر است و از سوي ديگر مركزيت كلانشهري را بر عهده گرفته است. تاريخي بودنش رويكرد حفاظت را، مركز بودنش رويكرد تقويت و توسعه را و در نهايت مركزيت كلانشهريش نيز ضرورتهاي نوين و خاص توسعه كلانشهري و در نهايت نيازهاي ناشي از تقويت روابط فراشهري و حتي فراملي را در محيطي رقابتي مطرح مي سازد. اين پژوهش سعي دارد تا با استفاده از ساختار كلان مدل طراحي استراتژي توسعه شهري(2) بتواند جايگاهي شايسته براي مركز تاريخي كلانشهرها در محيطي ايراني (شهر تبريز) فراهم نمايد. هدف نهايي آفرينش مركز تاريخي كلانشهري است كه ارزشها و ميراث خود را در جريان حيات واقعي خود مبدل به ثروتي انكار ناپذير سازد و مبتني بر آن دخيل، عملكردهاي برتر كلانشهري را بپذيرد و ظرفيت و آمادگي لازم را براي مواجهه با آينده و محيط خارجي در جهت افزايش توان رقابتي و بهره وري از توان بسيار بالاي مركز كلانشهري بر مبناي رفتارهايي شهروند مدار، بوم محور و مبتني بر ارزشهاي پايداري ايجاد نمايد.