بررسي معناشناسي واژه امام، در آيه امامت حضرت ابراهيم (بقره/ 124)

A Semantic Survey on the Meaning of Imam in the Verse of Quran about the Imamate of Prophet Abraham

مفسّران فريقين، درباره معناي امامت، در آيه امامت حضرت ابراهيم (بقره/ 124) اختلاف نظر جدّي دارند. اين اختلاف‌ها با مباحث كلامي آميخته شده و دامنه موضوع را فراختر كرده و به همين دليل، اصطلاح شناسي امام در قرآن را دشوار ساخته است. در اين مقاله، در ناحيه سلب، تنها به ذكر نظريه‌هايي كه درباره معناي امامت در آيه مذكور مطرح هستند، بسنده كرده و به منابعي كه آنها را مورد مناقشه قرار داده و ابطال كرده‌اند، اشاره شده است. سپس، در ناحيه ايجاب، معناي «پيشوايي با وجوب پيروي و اطاعت مستقل» براي معناي اصطلاحي «امام» پيشنهاد و بر سه پايه تحليل مفهومي امام، استناد به آيات و تمسّك به روايات، مدلَّل گشته است.

There is a wide difference between both Shiite and sunni interpreters in interpretation of the verse of Imamate of Prophet Abraham (2/124). The differences in interpretation of this verse have been expanded by theological debates and consequently it has made the semantic of the word "Imam" difficult. The present essay mentions those theories on the meaning of Imam and refers to the sources which rejected the theories. On the other hand the essay proposes the meaning of "leadership with the necessity of following and obeying deliberately" for the word "Imam" and tries to base the view on the verses, Hadiths and contextual analysis.