آسيب شناسي مديريت روستا

Pathology of rural management

در گذشته هاي دور بومي بودن مديريت روستا مورد توجه بزرگ مالكان و خرده مالكان بوده است. در جريان اصلاحات ارضي دهه چهل و حذف بزرگ مالكان از عرصه هاي روستايي، اختيارات مديريت بومي و سنتي روستا هم به ناچيزترين سطح خود مي رسد و جريان دولتي شدن آن هم روزبه روز افزايش يافت و در نتيجه دست روستاييان از مشاركت در تصميم‌گيري براي اداره امور داخلي روستاهاي خود كوتاه تر شد. اين روند در قالب هاي جديدي مانند شوراي اسلامي روستا و دهياري ها تا به امروز هم تداوم يافته است. در اين مقاله اهميت موضوع مديريت روستايي بررسي و عدم توجه به آن مانعي مهم در امر توسعه تلقي شده است. هرگونه طراحي براي نظام مديريت روستايي بايد مبتني بر اعتماد و اعتقادات مردم روستايي باشد.

In far past, the local management of rural areas was considered by large and small land owners. During the land reform of 1960s and the removal of large landowners from rural scene, the authority and responsibility of local and traditional management reached to its minimum level, and govenmentalization of rural areas increased rapidly. Consequently, rural people participation in decision making was declined considerably. This has continued to the present time in the new forms of Islamic Rural Councils and Village Assistance Offices. In this study the importance of rural management was discussed and its ignorance considered as a barrier to development. Any design of rural management system should be based on trust and beliefs of rural people.