بررسي تاثير بازبودن اقتصاد و رشد اقتصادي بر فقر: مورد ايران

The Impact of Openness and Growth on Poverty in Iran

در اين مقاله تاثير بازبودن اقتصاد (به عنوان مهم ترين شاخص جهاني شدن اقتصاد)، رشد اقتصادي و مخارج دولتي، بر فقر در ايران مورد بررسي قرار گرفته است. براي برآورد الگوي كوتاه مدت و بلند مدت از الگوي خود بازگشت با وقفه-هاي توزيعي استفاده شده است و آمارها دوره ي زماني 1350 تا 1385 را پوشش مي دهد. نتايج الگوهاي كوتاه مدت و بلندمدت نشان مي دهد كه رشد اقتصادي در كوتاه مدت باعث كاهش فقر شده اما بر نابرابري بي تاثير بوده است، در بلندمدت اگرچه رشد اقتصادي فقر زدا بوده است، اما موجب افزايش نابرابري شده است. در بلندمدت بازبودن اقتصاد نسبت به تجارت، از طريق اثر بر توزيع درآمد به طور مستقيم موجب افزايش درآمد متوسط فقرا شده است، لذا بازبودن اقتصاد از دو طريق مستقيم (اثر بر توزيع درآمد) و غيرمستقيم (اثر بر رشد اقتصادي) مي تواند موجب كاهش فقر شود. در حاليكه بازبودن نسبت به سرمايه گذاري مستقيم خارجي اثر مستقيم بر درآمد متوسط فقرا نداشته و تنها مي تواند از طريق اثر بر رشد اقتصادي بر فقر موثر باشد. لذا پيشنهاد خاص سياستگذاري اين مقاله اين است كه ايران مي تواند در صورت اصلاح زيرساخت هاي اقتصادي از تجارت جهاني و بازتر شدن اقتصاد به عنوان ابزاري در جهت كاهش نابرابري و فقر استفاده نمايد.

The main aim of this paper is to compaire the effect of openness, economic growth and the role of government on poverty in Iran. In our model the mean income of the poor(poorest 40% of the population), is considered to be a function of sum of export and imports to real GDP, foreign direct investment to real GDP, that are used as openness to trade and foreign direct investment indices, real GDP per capita, consumer price index, the share of government consumption in GDP, and the share of government spending on social security in government consumption. The ARDL method is used to stimate the mean income of the poor function for the period 1350-1385 in both short and long-run. The result indicate that in long-run openness to trade helps the poor through a direct distribution effect as well as indirect growth effect. While openness to foreign direct investment has no significant impact on the mean income of the poor. Inflation increase poverty, government consumption reduce poverty in long-run and government spending on social security has no significant effect on mean income of the poor.