تحليلي بر پراكنش امكانات و خدمات مسير گردشگري شمال شرق استان چهارمحال وبختياري

گردشگري براساس تعريف سازمان جهاني گردشگري، به كليه فعاليت هاي افرادي اطلاق مي شود كه به مكان هايي خارج از محيط عادي خود، به منظور گذراندن ايام فراغت، انجام كار و ساير هدف ها، براي مدت كمتر از يك سال مي روند. بسياري از كشورها، صنعت گردشگري را به عنوان يكي از منابع درآمدزاي خود مي دانند و همواره مي كوشند آن را توسعه دهند، اما توسعه اين صنعت، بدون توسعه امكانات زير بنايي و ايجاد زيرساختهاي مناسب، امكان پذير نيست. كشور ايران و به دنبال آن استان هاي كشور كه داراي پتانسيل هاي فراواني از نظر جاذبه هاي تاريخي و طبيعي هستند، مي توانند با تامين وتوزيع مناسب امكانات و زيرساخت ها، به ايجاد اشتغال و افزايش درآمد از طريق اين صنعت اميدوار باشند، زيرا انتظار مي رود اين صنعت تا پايان دهه اخير بيش از 40 درصد از اشتغال جهان را به خود اختصاص دهد و منابع درآمد آن تا سال 2020 به 6/1ميليارد دلار برسد. در همين راستا، استان چهارمحال و بختياري با دارا بودن قابليت هاي فراوان اكوتوريسمي به علت نبود زيرساختها و عدم توزيع مناسب آنها، تاكنون نتوانسته از اين قابليتها استفاده كند. در اين تحقيق، مسير گردشگري شمال شرق استان كه يكي از مسيرهاي پنجگانه گردشگري استان است، بررسي شده است. روش تحقيق توصيفي، تحليلي بوده و براي تحليل داده ها از تكنيك اسكالوگرام استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه از 270 كيلومتر مسير گردشگري شمال شرق استان كه به پنج محور به طول تقريبي 50 تا 60 كيلومتر تقسيم مي شود، محور 2 (بعد از روستاي اميدآباد، چلگرد و ديمه) و محور 3 (بعد از روستاي ديمه، سودرجان و يان چشمه) در وضعيت ضعيف قرار دارند، محور 1 (شهركرد، سورشجان، فارسان، باباحيدر و اميدآباد)، و محور 4 (روستاي يان چشمه، ياسه چا و هوره) از نظر وجود امكانات و توزيع مناسب آنها، داراي وضعيت متوسط هستند و محور 5 ( بعد از هوره، سامان و شهركرد) از نظر وجود امكانات و زيرساختها، وضعيت مطلوبي دارد. بنابراين، بايد با ايجاد امكانات ريرساختي و توزيع مناسب خدمات در محورهاي شماره 1 و 4، آنها را به سمت وضعيت مطلوب هدايت كرد، محورهاي شماره 2 و 3، كه در وضعيت نامطلوب قرار دارند، را با توزيع درست خدمات، بخصوص در محور 2 -كه خدمات عمدتا در شهر چلگرد متمركز شده است- به سمت وضعيت نسبتا مطلوبي ارتقا داد، و در حفظ و نگهداري از امكانات موجود در محور شماره 5 -كه داراي بهترين شرايط نسبت به ساير محورهاست- تلاش كرد. همچنين، در اولويت بندي محورها، براي توسعه زيرساختها؛ محور شماره 3 در اولويت اول و محور شماره 5 در اولويت آخر قرار گرفت.