بررسي و تحليل مولفه هاي هويت شهري و رابطه آن با ميزان تعلق مكاني ساكنين شهرهاي جديد (مطالعه موردي: شهر گلبهار)

يكي از مسايل شهرهاي جديد، بحث هويت شهري در اين گونه شهرها است. كم توجهي به ابعاد و عوامل هويت بخش در شهرهاي جديد، باعث ايجاد محيط هايي مصنوع و تهي از هويت انساني مي گردد. از نتايج اين امر، پايين بودن احساس تعلق مكاني، همبستگي و مشاركت اجتماعي، كاهش انگيزه ساكنان براي ادامه سكونت و تاثير در عدم تحقق اهداف جمعيتي است. لذا شناخت مولفه هاي هويت بخش به نوشهرها، بررسي هر شهر جديد به لحاظ برخورداري از اين عوامل، تحليل رابطه بين فاكتورهاي هويت شهري و ميزان تعلق مكاني شهروندان، شناخت نقاط ضعف و قوت شهرها در اين زمينه مي تواند به حل بسياري از مشكلات ناشي از بي هويتي اين گونه شهرها كمك نمايد. لذا در اين راستا، اين پژوهش با حجم نمونه 160 نفر، در شهر جديد گلبهار انجام گرفته است. روش تحقيق توصيفي - تحليلي بوده و داده هاي جمع آوري شده از طريق پرسشنامه، با استفاده از نرم افزار SPSS و با به كارگيري روش هاي آماري نظير توزيع فراواني، آزمون ناپارامتريك خي دو، ضرايب رابطه دو متغيره ترتيبي، ضريب همبستگي اسپيرمن به همراه نمودار پراكنش همبستگي توصيف و تحليل شده اند. نتايج حاكي از آن است كه ميزان وجود مولفه هاي هويت شهري در شهر گلبهار، 3/91 درصد متوسط به پايين است. همچنين آزمون فرضيه 1 تحت عنوان «به نظر مي رسد بين مدت زمان سكونت و تعلق مكاني ساكنان رابطه وجود داشته باشد» نشان مي دهد كه بر اساس ضريب گاما، حدود 15 درصد از تغييرات متغير وابسته (تعلق مكاني ساكنين) را متغير مستقل (مدت زمان سكونت) تبيين مي كند. نتايج آزمون فرضيه 2 نيز كه به بررسي همبستگي بين دو متغير مولفه هاي هويت شهري و تعلق مكاني ساكنين مي پردازد بيانگر رد شدن فرض صفر و اثبات فرض مخالف است. ضريب همبستگي 365/0، همبستگي متوسط و مستقيم بين دو متغير را نشان مي دهد