تحليلي بر پراكنش جمعيت و توزيع خدمات در محلات شهري ميبد از منظر توسعه پايدار

اين پژوهش به تحليل فضايي توزيع خدمات و پراكنش جمعيت در بين محلات شهر ميبد مي پردازد. روش پژوهش توصيفي – تحليلي است كه از مدل هاي ضريب آنتروپي، مقادير استاندارد شده، تاكسنومي استفاده شده است. جامعه آماري 11 محله شهر ميبد است. شهر ميبد در سال 1355 داراي 17848 نفر جمعيت بوده كه با نرخ رشد 05/4 درصد در سال به 58872 نفر در سال 1385 افزايش يافته است، ولي از نظر توزيع و برخورداري از خدمات شهري، رشدي متناسب با جمعيت نداشته است. ضريب همبستگي بين مساحت محلات و نمرات استاندارد شده 248/0- بوده است، يعني رابطه معكوس معناداري بين گستردگي مساحت محلات و نمرات استاندارد وجود دارد كه گستردگي مساحت در چگونگي توزيع بهينه خدمات شهري نقشي ندارند. همچنين، ضريب همبستگي پيرسون بين تراكم جمعيت محلات شهر و Z-Score مشخص مي كند كه بين توزيع خدمات و تراكم جمعيت در شهر ميبد رابطه ضعيفي وجود دارد، زيرا عدد به دست آمده 524/0 و سطح معني داري 094/0 بوده كه با سطح معني داري 95 درصد اختلاف زيادي دارد و رابطه بين اين دو متغير را به صورت خيلي ضعيف نشان مي دهد. بنابراين، بين پراكنش جمعيت و توزيع خدمات در سطح محلات شهر ميبد رابطه اي وجود ندارد. نتايج بررسي هاي حاصل از تلفيق مدل ها نشان مي دهد محلات 1-1-2 و 1-2-2 از نظر توزيع خدمات وضعيت نسبتا متعادل و محلات 2-1-1 و 1-1-1 و 1-2-1 وضعيت نامتعادلي دارند. بنابراين، مي توان گفت با توزيع متعادل و به يك نسبت خدمات در بين محلات شهر ميبد، با توجه به نيازهاي جمعيتي مي توان در آينده به تعادل در سطح محلات شهر ميبد رسيد. بنابراين، برقراري ارتباط منطقي و هماهنگ بين پراكنش جمعيت و توزيع خدمات در محلات يازده‌گانه شهري ميبد براي نيل به پايداري ضروري به نظر مي‌رسد.