تاثيرپذيري ابعاد حس مكان از ادراكات ذهني در محله هاي مسكوني شهري

عملكردگرايي ديدگاههاي مدرنيستي توسعه، انسان و شهر ومعماري را از معنا بيگانه و از حس تهي ساخته، و با توليد انبوه فضاهاي بي هويت و بي معنا انسان را در بي مكانيPlacelessness و بي هويتي رها كرده اند. الگوهاي توسعه شهري پايدار، از يك زاويه پاسخي به بي تفاوتي هاي خسارت بار نسبت به هويت و تاريخ و حس و روح در ديدگاه هاي مدرنيستي توسعه نيز تلقي مي شوند. هدف پژوهش هاي مكان محور در بافتهاي شهري، فرا تر از راستي آزمايي فرضيات دانش روابط انسان و محيط در زمينه و بستري ايده آل، از حيث فراهم بودن تعاملات روزمره انسان و اجتماع و كالبد و معنا، مطالعاتي مستقر بر روابط وثيق حس مكان و رفتارهاي مشاركت جويانه شهروندان در فرآيندهاي توسعه شهري پايدار بوده است. اين مقاله، برگرفته از پژوهشي مبنايي و تبييني Explanatory research در بعد پذيري حس مكان و تطبيق مدلهاي نگرشي Attitudinalارزيابي و سنجش حس مكان با ويژگي هاي محيط و بافت محله هاي مسكوني شهري است. مطالعه پيش رو در تحليل ساختار سنجش و ارزيابي آن ابعاد در چنان زمينه و بافتي نيز كوشش داشته است. اين پژوهش، همچنين با مطالعه تاثيرپذيري ابعاد حس مكان از ادراكات ذهني، به ارايه شاخص ها ومعيارهاي ارزيابي كيفيت ادراكات و تصورات ذهني شهروندان و نيز ارايه مدل تحليلي تاثيرسنجي ابعاد مولفه هاي حس مكان از عوامل ذهني در محيط محله هاي مسكوني شهري پرداخته است.