بررسي نظريه اين‌هماني ذهن و مغز

Critical Examination of the Theory of Mind-Brain Identity

از منظر بسياري از فيلسوفان دين و متكلمان مهم ترين مبناي نظري باور به حيات بعد از مرگ، نظريه دوگانه-انگاري نفس و بدن است. امروزه فيزيكاليسم مهم ترين چالش در برابر اين نظريه است. فيزيكاليسم نظريه اي است كه نفس و حالات نفساني را يا غير واقعي و توهّم محض مي داند (فيزيكاليسم حذف گرا) و يا آنها را به امور صرفا مادي فرو مي كاهد (فيزيكاليسم فروكاهش گرا). نظريه "اين هماني ذهن و مغز" يكي از شاخه‌هاي فيزيكاليسم فروكاهش‌گرا است. بر مبناي اين نظريه نفس و حالات نفساني چيزي جز فرايندهاي مغزي و عصب شناختي نيستند، و از اين رو، مرگ جسم به معناي نابودي نفس و حالات نفساني نيز هست. در اين مقاله، ضمن معرفي نظريه اين هماني ذهن و مغز و بيان مباني آن (اصل بسته بودن و اصل امساك)، نشان داده ايم كه اصل بسته بودن، اولا قابل اثبات نيست و ثانيا با فرض صحت، به تنهايي در اثبات اين‌هماني ناتوان است و اصل امساك به جهت تعارض با اصل لايبنيتز قابل به كارگيري در مورد نزاع نيست

The theory of dualism, i.e. duality of mind and body is, from most of the religious scholars and theologianʹs point of view, a theoretical basis for believes to hereafter. Today the doctrine of physicalism is the most important challenge against dualism and whereby, mind and its moods, either are unrealistic and illusion (eliminative physicalism), or reductive physicalism; i.e. reduce them to material affairs. The theory of Mind-brain identity is a branch of reductive physicalism according to which, mind and its moods are nothing but mental and neural processes. So the death of mind and its moods comes after death of carnal body. In this paper besides presentation of the theory of mind-brain identity and its basis (the principle of elimination and redaction), we will show firstly the former is not provable, secondly, if it were so, it is unable alone to prove this identity. Moreover, the principle of reduction because of its contradiction with Leibniz principle is not also useable.