اثربخشي پيش‌گيري سرويس پيام كوتاه بر نگرش و خود كارآمدي دانش‌آموزان نسبت به گرايش به مصرف مواد مخدر

هدف اين تحقيق بررسي اثربخشي مقدماتي پيش‌گيري سرويس پيام كوتاه (پيامك) در مقايسه با روش ارايه جزوه آموزشي بر تغيير نگرش و بهبود خودكارآمدي دانش‌آموزان دبيرستاني نسبت به مصرف مواد مخدر بود. تحقيق از نوع آزمايشي و به صورت پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري سه ماهه با گروه كنترل انجام گرديد. جامعه آماري تحقيق را دانش‌آموزان پسر دبيرستان‌هاي شهركرد در سال تحصيلي 1389- 1388 به تعداد 22000 نفر تشكيل مي‌دادند كه به صورت تصادفي چند مرحله‌اي از بين آنها تعداد 138 دانش‌آموز انتخاب و در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل گمارده شدند. هر دو گروه آزمايش و كنترل طي سه مرحله پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري سه ماهه پرسش‌نامه‌هاي نگرش نسبت به مصرف مواد مخدر (قرباني، 1380) و خودكارآمدي (شرر و همكاران، 1998) را تكميل كردند. ضمن اينكه گروه آزمايش (1) طي 5/1 ماه، پيام‌هاي پيش‌گيري را از طريق سرويس پيام كوتاه دريافت كرد، گروه آزمايش (2) نيز طي مدت 5/1 ماه از طريق جزوه آموزشي اطلاعات پيرامون پيامدهاي زودگذر و معايب مصرف مواد مخدر را دريافت كردند. نتايج تحليل كواريانس چندمتغيري نشان داد كه روش‌هاي پيش‌گيري بر روي تغيير نگرش و بهبود خودكارآمدي موثر بوده‌اند (05/0P < ). در عين حال، اثربخشي سرويس پيام كوتاه بيشتر از روش ارايه جزوه آموزشي بود. در مرحله پيگيري سه ماهه، نتايج نشان داد كه اثربخشي روش سرويس پيام كوتاه بر ‌روي تغيير نگرش و بهبود خودكارآمدي پايدار بوده است، در حالي كه اثربخشي روش جزوه آموزشي بر تغيير نگرش و بهبود خودكارآمدي پايدار نبوده است (05/0P > ).