تاثير يك بر نامه آموزشي خودمراقبتي بر آگاهي و عملكرد بيماران مبتلا به نارسايي قلب

The Effect of an Educational Self-Care Program on Knowledge and Performance in Patients with Heart Failure

مقدمه: با توجه به اين كه عمده‌ترين علل مرگ و مير و كاهش كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نارسايي قلب، ريشه در عملكرد خودمراقبتي نادرست دارد و كافي نبودن آگاهي بيماران به اين مسايل دامن مي‌زند، لذا مطالعه‌اي با هدف بررسي تاثير آموزش مراقبت از خود، بر آگاهي و عملكرد بيماران مبتلا به نارسايي قلب در بيمارستان‌هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي كرمان انجام گرفت. روش‌ها: در يك مطالعه نيمه تجربي، 80 بيمار مبتلا به نارسايي قلب بستري در بيمارستان‌هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهركرمان با روش نمونه‌گيري آسان و تدريجي انتخاب و در دو گروه تجربي و شاهد قرار گرفتند. ابتدا ميزان آگاهي و نحوه عملكرد هر بيمار در مورد مراقبت از خود، از طريق پرسشنامه و چك‌ليست محقق‌ساخته و پايا و روا از طريق مصاحبه و مشاهده گرفته شد، سپس هر بيمار گروه تجربي يك برنامه آموزشي شامل 4 جلسه آموزشي 20 دقيقه‌اي همراه با ارايه جزوه آموزشي به صورت انفرادي و پرسش و پاسخ دريافت كرد. سپس يك ماه بعد از ترخيص از هر يك از بيماران در دو گروه، آزمون نهايي به عمل آمد. مقايسه آگاهي و عملكرد دو گروه از طريق آزمونهاي آماري ناپارامتري ويلكاكسون و مان ويتني يو انجام شد. نتايج: رتبه آگاهي و عملكرد بيماران مبتلا به نارسايي قلب در كليه حيطه‌هاي مراقبت از خود، قبل از مداخله بين دو گروه تجربي و شاهد، معنادار نبود. در حالي كه اين ميانگين امتيازات بعد از مداخله در گروه تجربي و شاهد اختلاف معناداري داشت. به طوري كه مقايسه تغييرات نشان داد كه تغييرات آگاهي (02/7±81/18) و عملكرد (57/11±5/29) در گروه تجربي به طور معناداري بيش از تغييرات آگاهي (79/2±81/1) و عملكرد (28/1±43/0) در گروه شاهد بوده است كه نشان‌دهنده تاثير آموزش بر گروه تجربي بود. نتيجه‌گيري: به كار‌گيري برنامه آموزشي خودمراقبتي طراحي شده بر آگاهي و عملكرد بيماران مبتلا به نارسايي قلب در نمونه‌هاي مورد مطالعه موثر بوده است و آموزش يكي از روش‌هاي مناسب و لازم براي ارتقاي مراقبت از خود است.

Introduction: The most important causes for mortality rate and poor quality of life in patients with heart failure arise from insufficient and inappropriate self-care. This study determines the effect of an educational self- care program on knowledge and performance in patients with heart failure. Methods: This quazi-experimental study included 80 patients with heart failure hospitalized in Kerman University hospitals. Patients were randomly assigned to experimental (n=40) and control (n=40) groups. First, background demographic, knowledge and performance data were collected through interview and observation, by a researcher made questionnaire. Then the patients in experiment group received 4 educational sessions each lasting twenty minutes during the hospital stay, and also were given an educational booklet review, while control patients received routine care. Data on all patients’ knowledge and performance was again collected at one month after discharge. The knowledge and performance of two groups were compared using Wilcoxon and Mann-Whitney U tests. Results: There was no statistically significant differences between the two groups in self-care knowledge and performance before intervention. One month after discharge, patients from both groups reported better self care knowledge and performance compared with their baseline, but patients from experimental group reported a significantly more increase in self-care knowledge and performance than patients from the control group(increase in knowledge score= 18.81 vs. 1.81; z= 7.56, p < 0.0001, in performance score= 29.50 vs. 0.43; z= 7.31, p 0.0001). Conclusion: This study demonstrated that the application of an instructional self-care program raises the awareness and improves the performance of the patients with heart failure.