آسيب‌شناسي دموكراسي در عصر جهاني‌شدن

برداشت از دموكراسي به‌عنوان مفهومي انتزاعي ـ انضمامي كه بسترهاي مدني ـ سياسي زيادي را در خود هضم كرده است و خود به‌عنوان بستري براي حضور گسترده نيروهاي متنوع اجتماعي ـ سياسي كه روند تبديل كردن آگاهي به عمل سياسي را در خود جاي داده، با نزديك شدن به قرن 21 دچار تحولاتي شده است. منشا اين تحولات را هم تقاضاها از پايين (مطالبات مدني شهروندان) و هم فشارها از بالا (فرايند جهاني‌شدن) تشكيل مي‌دهد. حال پرسش پژوهش حاضر اين است كه چه آسيب‌هايي دموكراسي را در عصر جهاني‌شدن تهديد مي‌كنند؟ پژوهش حاضر ضمن پذيرش تاثير بي‌مناقشه جهاني‌شدن بر واگذاري حوزه‌هاي دموكراسي به سطوح فرو و فراملي و ايجاد و ساخت‌يابي دموكراسي در اشكال نو مثل دموكراسي در سازمان‌هاي جهاني و سازمان‌هاي منطقه‌اي، در صدد آزمون اين فرضيه است كه جهاني‌شدن منجر به صورت‌بندي عناصر ايجادكننده تهديد در عرصه‌هاي متفاوت شده است كه همان‌طور كه به‌صورت بالقوه منبع زيست در اين دوران را براي آن (دموكراسي) فراهم مي‌كند، در عين حال نياز به عوامل و عناصر دگرگشت مضامين آن را نيز ايجاد مي‌كند و وجود آن را در معرض خطر قرار مي‌دهد. همچنين آسيب‌هاي سياسي دموكراسي (يعني شناخت آسيب در خاستگاه‌هاي چهارگانه پاسخ‌گويي، مشاركت، شفافيت و مسيوليت يعني؛ ويژگي‌هاي دموكراسي) را هم در دولت ـ ملت و هم در اشكال نوين دموكراسي ـ دموكراسي‌هاي منطقه‌اي و بين‌المللي ـ بررسي خواهد كرد.