اثر باند دوباره بر ريز نشت ترميم‌هاي كامپوزيتي

Rebonding effect on microleakage in composite restorations

چكيده مقدمه: ريزنشت بين ترميم و ديواره حفره از مهم‌ترين مشكلات مواد دنداني ترميمي مستقيم است. يكي از روش‌هاي گفته شده براي كاهش ريزنشت استفاده ازعوامل باندينگ بعد از اتمام ترميم است. هدف اين پژوهش، ارزيابي ريزنشت ترميم‌هاي كامپوزيتي كلاس Vبا استفاده از باند دوباره بر روي مارژين‌هاي ترميم بود. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش كه مداخله‌اي تجربي و از نوع آزمايشگاهي است، 48 دندان پرمولر سالم كشيده شده انسان انتخاب شد. حفرات كلاس V روي سطوح باكال به شكلي آماده شد كه مارژين اكلوزال در مينا و مارژين ژنژيوال در عاج قرار گرفت. سپس تمام دندان‌ها با استفاده از باندينگ Excite و كامپوزيت Tetric Ceram ترميم شدند. دندان‌ها پس از پايان ترميم و پرداخت به طور تصادفي به 4 گروه 12 تايي تقسيم شدند. گروه اول كنترل بود كه بدون باند دوباره كنار گذاشته شد. در بقيه گروه‌ها باند دوباره به ترتيب به وسيله Prompt L-Pop، Permaseal و Clearfil SE Bond باند بر روي مارژين‌هاي ترميم انجام گرفت. نمونه‌ها تحت 500 سيكل حرارتي قرار گرفتند. اپكس نمونه‌ها سيل شد و تمام سطوح دندان‌ها بجز مارژين اكلوزال و ژنژيوال توسط دولايه لاك ناخن پوشانده شد. سپس نمونه‌ها به مدت 24 ساعت در محلول فوشين 2 درصد قرار گرفتند و در مرحله بعد توسط ديسك الماسي درجهت محور طولي دندان برش داده شدند. مقاطع به دست آمده جهت ارزيابي ريزنشت زير استريوميكروسكوپ قرارگرفتند. داده‌ها توسط آزمون Kruskul-Wallis و Wilcoxon بررسي شدند. يافته‌ها: آزمونKruskul-Wallis در مارژين اكلوزال (075/0 =p value ) و در مارژين ژنژيوال (281/0 =p value ) بين گروه‌هاي مختلف تفاوت معني‌دار آماري نشان نداد. آزمون Wilcoxon بين مارژين اكلوزال و ژنژيوال در گروه پرامپت ال پاپ (023/0 =p value ) و پرماسيل (026/0 =p value ) تفاوت معني‌داري را نشان داد، اما در گروه‌هاي ديگر اين تفاوت معني‌دار نبود (05/0 > p value). نتيجه‌‌گيري: باند دوباره بر روي مينا و عاج در هيچ يك ازگروه‌ها ريزنشت را به صورت معني‌دار نسبت به گروه كنترل شاهد نداد و مي‌توان گفت كه استفاده از اين سه نوع باندينگ جهت سيل مارژينال تاثير معني‌داري بر ريزنشت ندارد. كليد واژه‌ها: باند دوباره، ريزنشت، ترميم‌هاي كامپوزيتي، ادهزيو دنداني.

Introduction: Microleakage is one of the most important complications of direct tooth-colored restorations. One of the described methods to reduce microleakage is the use of bonding agents after finishing restorations.The purpose of this study was to evaluate microleakage associated with class V composite restorations while using rebonding on restorative margins. Materials and Methods: A total of 48 extracted caries-free human premolars were selected. Class five cavities were prepared on the buccal surfaces of all samples. Occlusal margins were placed in enamel while gingival margins were placed in dentin. Teeth were randomly divided into four groups of 12. Group 1 was considered as the control group, which was restored without rebonding. In groups 2, 3 and 4, after finishing and polishing, rebonding was performed by Prompt L-Pop, permaseal and Clearfil SE Bond on the restoration margins respectively. Specimens were thermocycled for 500 cycles, sealed with two layers of fingernail polish except for the occlusal and gingival margins, and immersed in fuschine 2% for 24 hours. Specimens were longitudinally sectioned with diamond disk and studied under stereomicroscope. The data were analyzed with Kruskal-Wallis and wilcoxon tests (a = 0.05). Results: Kruskal-wallis test showed no statistically significant differences for microleakage on occlusal (p value = 0.075) and gingival margins (p value = 0.281) among the groups. Wilcoxon test showed significant differences between occlusal and gingival margins in Prompt L-Pop (p value = 0.023) and permaseal (p value = 0.026) groups, but between the other groups, this difference was not significant, (p value < 0.05). Conclusion: The three bonding agents applied in this study do not seem useful in decreasing microleakage into enamel and dentin margins. Key words: Rebonding, Microleakage, Composite resin restorations, Dental adhesive.