كشف معمّاي يك نكته دستوري

The Discovery of the Enigma in a grammatical Point

اين معمّايي كه بيش از يك قرن ذهن دستوريان را به خود مشغول داشته ناشي از آگاه نبودن از مساله حاكميّت زبان است. منظور از حاكميّت اين است كه اگر يك گروه اسمي در جمله‌اي مركب، هم در جمله هسته نقشي داشته باشد و هم در وابسته. و نقشها نيز متفاوت باشد، در اين صورت گروهي كه نقش‌نما دارد حاكم است. در اين حلّ اين معمّا به اين صورت است كه "ي" در جمله‌اي مانند: همان مردي كه روزنامه مي‌خواند، دوست من است. واژه "مردي" براي جمله روزنامه مي‌خواند، نكره است امّا براي جمله اصلي، معرّفه و چون معرّفه در فارسي نشانه ندارد و نكره نشانه دارد (ي)، حاكميّت با نكره است.

The enigma that has preoccupied grammarians for more than a century is due to lack of awareness of linguistic government. What is meant by government is that if a noun phrase occurs in the dependent and independent clauses of a complex sentence with different functions, the noun phrase with a marker (ي in مردي) governs. The enigma can be solved with an example. In the sentence همان مردي كه روزنامه مي‌خواند دوست من است. , the word مردي is indefinite for the dependent clause and definite for the main clause. Because the definite noun does not have a sign in Persian and the indefinite noun does (ي in مردي), the indefinite noun governs.