از تبار آب يا از دودمان آفتاب؟

Do I descend from Water or Sun?

كيهان شگرف اسطوره‌ها چنان بشكوه،‌ سترگ، پيچيده، رمز واره و راز آموز است كه آدمي را نه تنها به همراه خويش به ژرفاي تاريخ و يادمان‌هاي قومي مي‌برد، بلكه او را چنان شگفت زده مي‌سازد كه گويي درپهنه پندارهاي زرين خويشتن با خود واگويه مي‌كند كه آيا به راستي من كه هستم، از تبار آبم، يا از دودمان آفتاب؟ آدمي كه گفته مي‌شود نيمي اهورايي و نيمي اهريمني است، شگفتي‌اش آن گاه فزوني مي‌يابد كه در مي‌يابد يادمان‌هاي دودمان اش، آفتاب را پسر اهورا و آب را دختر اهورا انگاشته‌اند، و از آن شگرف‌تر آن كه گاه گفته شده است از پيوند آب و آفتاب، اورمزد پديد آمده است. پس در اين ميان اهريمن در كجا خواهد ايستاد. بر رواق اين ايوان نُه تُو كلك جادوي زمان چه نقشي برآورده است، آيا با در نگريستن به سروده‌هاي تني چند از شاعران اين روزگار براي اين پرسش پاسخي درخور خواهيم يافت؟

The wonderful universe of myths is so glorious, enormous, complicated, mystifying and mysterious that it not only takes man to the depth of history and ethnic relics, but also makes him so astounded as if he keeps asking himself, “Virtually, who am I? Do I descend from water or sun?” The man, who is said to be half godly (ahurayi) and half satanic (ahrimani), is surprised when he finds that his ancestors thought water to be Ahura’s son and the sun to be Ahura’s daughter. More wonderful is that it is sometimes said that Ormazd appeared when water and sun joined. Amid all this, where does Ahriman stand? Can we find an appropriate answer to this question by studying the poems of some poets of this age?