اثر باز بودن تجارت بر نابرابري درآمدي: مورد ايران و شركاي تجاري

The Effect of Trade Openness on Income Inequality: The Case of Iran and its Trading Partners

اين تحقيق اثرات ناشي از باز بودن تجارت بر نابرابري درآمد، در ايران و ده شريك اصلي تجاري ايران را طي سال هاي 2006-1990 مورد بررسي قرار مي دهد . الگوي اقتصادسنجي مورد استفاده در اين تحقيق الگوي اسپيلمبرگو و لندنو(1999) است كه براي بررسي تاٌثير باز بودن تجارت بر نابرابري درآمد، با استفاده از موجودي نسبي عوامل توليد برآورد مي گردد. لازم به ذكر است كه در اين تحقيق موجودي عوامل توليد شامل سرمايه فيزيكي، زمين زراعي و منابع انساني است ، به طوري كه منابع انساني شامل نيروي كار تحصيل نكرده، نيروي كار با تحصيلات ابتدايي و نيروي كار با تحصيلات عالي است. اين الگو با روش داده هاي تابلويي طي سال هاي2006-1990 برآورد شده است. نتايج بيان گر اين مطلب هستند كه باز بودن تجارت نابرابري را در كشورهايي كه از نيروي كار تحصيل كرده كمتري برخوردارند، افزايش ‌مي دهد.

This paper has studied the effect of trade openness on income inequality in Iran and its ten major trading partners during the period 1990-2006. Following Spilimbergo and Londono(1999), the paper has specified an econometric model to explore the effect of trade openness on income inequality through focusing on relative peroduction endowments, which include capital, agricultural land and human resources, which include uneducated, elementary-secondary and higher educated labor force. The specified model has been estimated by the panel data approach over 1990-2006. The impirical results reveal the fact that trade openness increases inequality in those countries which have a higher rate of uneducated laber.